۸ – از جای مناسب شروع به قرائت کردن و تمام کردن آن در جای مطلوب:
نووی/گفته است: «شایسته است که اگر قاری [قرائت خود را] از وسط سوره شروع کرد و یا اینکه [قرائت خود را] در آخر آن تمام نکرد، از جاهائی شروع [به قرائت] کند که به یکدیگر مرتبط می‌باشند و همین طور در جاهائی تمام کند که با یکدیگر ارتباط داشته باشند و خود را مقید به [قرائت] یک دهم قرآن و یا جزء خاصی از آن نکند، که این تقسیمات در وسط مباحث می‌باشند، مثل جزئی که با این سخن الله شروع می‌شود: ﴿وَٱلۡمُحۡصَنَٰتُ مِنَ ٱلنِّسَآءِ﴾[النساء: ۲۴]. ترجمه: «و پاکانی از زنان»، ... و بدین دلیل است که علماء می‌گویند: قرائت سوره‌ی کوچکی بطور کامل از قرائت قسمتی از سوره‌ی بزرگی به همان حجم، بهتر است و [قسمت قسمت کردن سوره‌ها] باعث قطع ارتباط بعضی مردم با بعضی مطالب می‌گردد» [۹۰].
شیخ الإسلام ابن تیمیة/گفته است: «مصلحت عظیمی در قرائت کلامِ [الله] بطور متصل وجود دارد، و شروع [محل قرائت] درست از آنجائی است که الله [مطالب را از آنجا] شروع فرموده است، و ختم [محل قرائت] درست آنجائی است که الله [مطالب را در آن‌ها] ختم فرموده است و بدین ترتیب است که قصد و منظور سوره بطور کامل بیان می‌شود و نه با قسمت قسمت کردن آن» [۹۱].
«درست‌ترین حکم آن است که عادت به این کار وجود نداشته باشد مگر احیاناً وقتی که بطور خاص صورت گیرد؛ زیرا از سنت اینگونه برداشت شده و عادت سلف اعم از صحابه و تابعین همین بوده است» [۹۲].
[۹۰] التبیان ص ۸۲؛ و الأذکار ص ۹۱؛ و مثل آن در المجموع ۲/۱۶۷. [۹۱] الفتاوی ۱۳/۴۰۵-۴۱۴ و ذکر می‌کند اولین کسی که یک دهم‌ها و یک پنجم‌ها را درست کرد حجاج یوسف بود. و نگاه شود به: کتاب الحوادث و البدع ص ۱۰۳. [۹۲] الفتاوی، ۱۳/۴۱۲.