نمازهای سنت در احادیث صحیح نبوی

نماز توبه

هر فرد مسلمان باید بر تقوای خداوندأحریص باشد و همچنین مراقبت او؛ و اینکه در گناه نیفتد و اگر مرتکب گناه شد، به توبه و رجوع به سوی خداوند مبادرت کند.

پیامبر جاین نماز را در هنگام توبه مشروع دانسته‌اند.

از اسماء بن حکم فزاری روایت است که ‌گوید: شنیدم علیسمی‌گوید: من شخصی بودم که اگر حدیثی را از پیامبر جمی‌شنیدم، خـداوند مرا به آن بهره‌مند می‌کرد، از آنچه که می خواست به من نفعی برساند و هرگاه شخصی از اصحاب پیامبر جبرای من حدیثی روایت می‌کرد، او را قسم می‌دادم و اگر برایم قسم خورد، از او باور می‌کردم و ابوبکر بـرای من حدیثی روایت کرد و ابـو بکر راست گفته است؛ گفت که شنیدم پیامبر ج‌فرمودند: «مردی نیست که گناهی انجام دهد، سپس بلند شود و وضو بگیرد و نماز بخواند، سپس از خـداوند طلب مغفرت و بخشش بکند، مگر اینکه خداوند او را می‌بخشد، سپس این آیه را تلاوت کردند: ﴿وَٱلَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةً أَوۡ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ لِذُنُوبِهِمۡ وَمَن يَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَمۡ يُصِرُّواْ عَلَىٰ مَا فَعَلُواْ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ ١٣٥﴾[ال عمران: ١٣٥]» [۱۷۷]: «و آنانی که اگر دچار فاحشه [یا گناه کبیره] شدند یا اینکه به خودشان ظلم کردند، به یاد خدا می‌افتند، پس برای گناهانشان طلب مغفرت و بخشش می‌کنند؛ و بجز خدا کیست که گناهان را می‌بخشد؟ و با علم و آگاهی بر آنچه انجام داده‌اند پافشاری نمی‌کنند».

[۱۷۷] این حدیث، حسن است. تخریج ترمذی در (کتاب الصلاة، باب ما جاء في الصلاة عند التوبة، حدیث شمارۀ ۴۰۶) و این لفظ حدیث اوست و در(کتاب التفسیر، باب ومن سورة آل عمران، حدیث شمارۀ ۳۰۰۹) و ابوداود در (کتاب الصلاة، باب في الاستغفار، حدیث شمارۀ ۱۵۲۱)، و ابن ماجه آن را به طور مختصر بدون ذکر آیه در(کتاب إقامة الصلاة، حدیث شمارۀ ۱۳۹۵) تخریج کرده است و به همین صورت ابن حبان در صحیحش (۲/۳۸۹- ۳۹۰- الإحسان) آن را آورده است. ابن حجر در ترجمۀ اسماء بن حکم در التهذیب، سند این حدیث را خوب دانسته است و علامه احمد شاکر در تحقیقش بر ترمذی آن را صحیح دانسته است و آلبانی در صحیح سنن ترمذی (۱/۱۲۸) و محقق جامع الأصول (۴/۳۹۰) و محقق الإحسان (۲/۳۹۰) آن را حسن دانسته‌اند.