متصل‌کردن نماز سنت با فرض
از عمر بن عطاء بن ابی خوار روایت است که گوید: «نافع بن جبیر او را نزد سائب بن اخت نَمر فرستاد تا از او راجع به آنچه معاویه از او در نماز دیده است سؤال کند، و گفت: آری، با او نماز جمعه را در مقصوره (خانۀ بزرگی که دور تا دور آن دیوار باشد) خواندم، پس وقتی که امام سلام داد، در جایگاهم بلند شدم، آنگاه نماز خواندم. وقتی داخل شد، کسی را به نزدم فرستاد و گفت: آن کاری را که انجام دادی دیگر انجام مده، اگر نماز جمعه را خواندی، پس آن را با نماز دیگری وصل مکن تا اینکه صحبت کنی یا بیرون بروی، چون رسول الله جما را به آن امر کرده است که نمازی با نماز دیگری وصل نشود تا اینکه صحبت کنیم یا بیرون برویم!». تخریج مسلم [۳۶۹].
گویم: این حدیث دلیلی است بر اینکه وصل کردن نمازی با نماز دیگر جایز نیست، تا اینکه صحبت کنیم یا بیرون برویم [۳۷۰].
[۳۶۹] این حدیث، صحیح است. تخریج مسلم در (كتاب الجمعة، باب الصلاة بعد الجمعة، حدیث شمارۀ ۸۸۳). فایده: ابوداود در (کتاب الصلاة، باب في الرجل یتطوع في مکانه الذی صلى فیه المكتوبة، حدیث شمارۀ ۱۰۰۶) با سندش از ابو هریرهسروایت کرده است که گوید: رسول الله جفرمودند: «آیا یک شخص از شما عاجز است که جلو یا عقب برود، یا به طرف راستش یا به طرف چپش برود؟». آلبانی در صحیح سنن ابوداود (۱/۱۸۸) این حدیث را صحیح دانسته است و محقق جامع الأصول (۵/۵۹۵) گفته است: «در سندش اشخاص مجهولی هستند». گویم: امّا حدیث معاویه نزد مسلم برایش شاهدی می‌باشد؛ والله اعلم! [۳۷۰] ن.ک: شرح نووی بر مسلم، ۶/۱۷۰-۱۷۱؛ فتح الباری، ۲/۳۳۵. فایده: ابن تیمیه در الفتاوى المصرية (ص۷۹) می‌گوید: «سنت است که بین نماز فرض و سنت در جمعه و غیر جمعه با بلند شدن [از آنجا] یا صحبت کردن، فاصله داده شود».