نماز زن و شوهر با یکدیگر در شب زفاف قبـل از نزدیکی
برای یک مرد مستحب است در شب اوّل زفاف قبل از نزدیکی با همسرش با او دو رکعت نماز به صورت جماعت بخواند؛ به دلیل آنچه که از سلفشآمده است.
از ابو سعید مولای [آزاد شدۀ] ابواُسید روایت است که میگوید: «با کنیزی ازدواج کردم و تعدادی از صحابۀ پیامبر جرا دعوت کردم، که در میانشان ابنمسعود و ابوذر و حذیفه بودند، او گفت: و اقامۀ نماز گفته شد. گفت: پس ابوذر جلو رفت تا نماز بخواند، پس گفتند: دور شو! [ابوذر] گفت: آیا این چنین است؟ گفتند: آری. گفت: آنگاه برای آنان نماز خواندم و من بردهای در ملک کسی بودم و به من یاد دادند و گفتند: اگر همسرت به نزدت آمد، دو رکعت نماز بخوان و بعد، از خداوند خیر آن کس را که نزدت آمده، بخواه و از شَـرَّش به خـداونـد پنـاه ببـر، سپس شـأن خودت و شأن همسرت!». تخریج عبد الرزاق و ابن ابی شیبه [۳۴۷].
از اَعْمَش روایت است که شقیق روایت میکند: مردی که اسمش ابوحریز بود آمد و گفت: با دختر جوان و بکری ازدواج کردهام و میترسم که او مرا ناراحت (یعنی عصبانی) کند. پس عبد الله (یعنی ابن مسعود) گفت: «اُلـفت و دوسـتی از خداست و عصبانیت از شیطان است، میخواهد شما را از آنچه که خداوند برای شما حلال کرده است مُتنفّر کند، پس اگر نزدت آمد، به او امر کن تا اینکه پشت سرت دو رکعت نماز بخواند». تخریج عبدالرزاق و ابن ابی شیبه.
در روایتی نزد عبد الرزاق از اعمش افزود که گفت: و آن را به ابراهیم گفتم، پس گفت: عبدالله گفته است:«و بگو: اللهمَّ بَارِكْ لِي فِي أَهْلِي و بَارِك لَهُم فِيَّ، اللهمَّ اجْمَع بَيْنَنَا مَا جَمَعْتَ بِخَيْر، و فَرِّق بَيْنَنَا إِذا فَرَّقْتَ إلي خَيْر» [۳۴۸]: «خدایا! ما را با هم جمع کن با آنچه که با خیر و خوبی جمع میکنی و اگر بین ما تفرقه انداختی، به سوی خیر و خوبی تفرقه بیانداز!».
این دو اثر دلیل بر مشروعیت خواندن دو رکعت نماز توسط مرد همراه با همسرش قبل از نزدیکی است [۳۴۹]و وجه این امر، گونهای است که مجالی از اجتهاد در آن نیست و از این اشخاص صحابه صادر شده است، چون مانند این گفته از روی رأی و اجتهاد گفته نمیشود، بنابراین حکم مرفوع به خود میگیرد و عدم وجود مخالف با آنان نیز مؤید این مسأله است.
[۳۴۷] این اثر، صحیح است. تخریج عبد الرزاق در مصنف (۶/۱۹۱-۱۹۲،زیر شمارۀ۱۰۴۶۲) و ابن ابی شیبه (۴-۳۱۱). آلبانی آن را در آداب زفاف ص ۹۴-۹۵ صحیح دانسته است. [۳۴۸] این اثر، صحیح است. تخریج عبد الرزاق در مصنفش (۶/۱۹۱، زیر شمارۀ ۱۰۴۶۰-۱۰۴۶۱) و ابن ابی شیبه در مصنفش (۴/۳۱۲). آلبانی در آداب زفاف ص ۹۴-۹۵ سندش را صحیح دانسته است. [۳۴۹] عبد الرزاق صنعانی برای این دو اثر بابی گذاشته است به اسم: «باب آنچه که یک مرد هنگام نزدیکی با همسرش با آن شروع میکند»، و ابن ابی شیبه رحمة الله عليهما به اسم: «آنچه که یک مرد هنگام نزدیکی با همسرش به آن امر میشود».