شرح مسائل الجاهلیة

مسئله بیست و دوم: لهو و لعب را به عنوان دین خود برگزیدن

همانا ایشان لهو و لعب را به عنوان دین خود انتخاب کردند.

شرح:

لهو به باطلی گفته می‌شود که انسان به وسیله آن مشغول و از حق باز ایستد و لعب ضد جدی بودن است و چیزی است که هیچ فایده‌ای ندارد، که از جمله خصوصیات جاهلیت این بود که لهو و لعب را دین خود کرده و آن را وسیلۀ نزدیکی به خدا قرار داده بودند چیزی که در نزد صوفیه موجود است. دف زدن و آوازخوانی را به عنوان عبادت قرار دادند و به وسیلۀ آن خواستند به خداوند تقرب جویند.

آهنگ و وسایل آن لهو و لعب هستند و در حد ذات خویش حرامند. بنابراین چگونه وسیلۀ عبادت خداوند قرار داده شده‌اند؟ شبیه آن‌ها در شرایط فعلی همان سرودهایی است که اسلامی نامیده شده‌اند و به زعم خویش آن را از جمله وسایل دعوت قرار داده‌اند. و حال آنکه دعوت کردن به سوی دین همان دعوتی است که پیامبرصآورده است و در آن چیزی از آوازخوانی و موسیقی و هر آنچه که نفس‌ها را به خود مشغول و او را از ذکر خداوند و خواندن قرآن باز دارد، وجود ندارد. بلکه این از شعارها و راه و رسم حرکت حزبی است و جزو وسایل دعوت نمی‌باشد چون دعوت توقیفی است و رسول اللهصمردم را به وسیله کتاب، سنت، موعظه، ارشاد و مجادله نیکو دعوت می‌نمود و سرودهای دسته جمعی را وسیله دعوت قرار نداد.

اما سرودن شعرهای خوب مانند شعرهای حسانسکه برای دفاع از اسلام و باطل نمودن شرک و یا برای تشویق به انجام عمل و پیمودن مسافت‌ها سروده شده‌اند، مانند سرودهای گروهی که هم اکنون به کار می‌گیرند، نمی‌باشد. بنابراین این را نباید با آن‌ها قیاس کرد چون فرق بین آن‌ها واضح است.