مسئله بیست و چهارم: ترک کردن حق به خاطر اینکه ضعفاء بر آن هستند
به خاطر اینکه در پذیرش حق فقرا بر آن‌ها سبقت جسته بودند روح تکبر و خود بزرگ بینی در آن‌ها مانع پذیرش حق شد و در این زمینه پروردگار در کتابش فرمود: ﴿وَلَا تَطۡرُدِ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم...﴾[الأنعام: ۵۲]. «آنان که پروردگارشان را می‌خوانند از خود مران ...».
شرح:
اهل جاهلیت وقتی دیدند افراد ضعیف اسلام را پذیرفته‌اند از قبولش سر باز زدند. به همین خاطر گفتند: ﴿أَهَٰٓؤُلَآءِ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنۢ بَيۡنِنَآ﴾[الأنعام: ۵۳]. «آیا این افراد هستند که خداوند در بین ما بر آن‌ها منت نهاده است؟» یعنی این‌ها از ما به بهشت شایسته‌تر نیستند ما از آن‌ها لایق‌تر و دارای شرافت بزرگتری هستیم چون این‌ها ضعیف و بی چیزند و در جامعه ارزشی ندارند. خداوند متعال در کلام خویش سخنانشان را باطل نموده و می‌فرماید: ﴿أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَعۡلَمَ بِٱلشَّٰكِرِينَ﴾[الأنعام: ۵۳]. «آیا خداوند نسبت به شکرگزاران داناتر نیست؟».
خداوند متعال توفیق دینداری را تنها نصیب کسانی می‌گرداند که دوستشان دارد در حالی که دنیا را به همه کس عطا می‌نماید و ملاک بخشش را در آن دوستی و دشمنی قرار نداده است.