مسئله هفتاد و پنجم: آگاهانه مردم را به سوی کفر دعوت کردن
آگاهانه مردم را به سوی کفر دعوت میکردند.
شرح:
اینها گروه دیگر از دعوتگران گمراهی هستند. آنها در حالی که میدانستند مردم را دعوت به انصراف از حق مینمایند، این کار را به سبب ظلم و سرکشی انجام میدادند. اما گروه اول مردم را جاهلانه به باطل دعوت میکردند و خودشان حق را نمیشناختند. ولی هر دو گروه کارشان مهم و خطرناک بود؛ آنها مستقیماً به مردم نمیگفتند کافر شوید. بلکه به صورت پوشیده به نزد آنها میآمدند. ظاهر آن نیکو ولی باطن و نهان آن کفر بود. دعوتگران گمراهی همینگونهاند. شیطان وقتی دید قوم نوح برای صالحان از دست رفته غمگین و محزون هستند به نزدشان آمد و با ظاهر مصلحانه و دینی به آنها گفت: صورتهایی از آنها فراهم نمایید، تا با دیدنشان بر عبادت راغب گردید و با یادآوری احوال، صلاح و دینشان، برای عبادت انرژی کسب کنید و به انجام عبادت شادمان گردید. آری به صورت یک انسان خیراندیش و ناصح به نزدشان آمد. او میدانست که این تصویرها در نهایت تبدیل به بت میشوند و تبدیل هم شدند. آنگاه که اهل علم و کسانی که در آن دوره میزیستند، مردند؛ دورهای دیگر با نسل جدید شروع گردید. شیطان به آنها گفت: پدران شما این تصویرها را جز به قصد عبادت نصب نکردند و به وسیلۀ آنها درخواست باران میکردند. سرانجام غیر از خدا آنها را مورد پرستش قرار دادند.
داعیان گمراهی نیز اینگونه هستند، پیش مردم جهت دعوت کردنشان به شر و فساد به صورت آشکار نمیآیند بلکه به شیوۀ آرایش شده که مورد پسند آنها باشد، پیششان خواهند آمد؛ سپس در آخر مقاصدشان حاصل میگردد. دعوتگران گمراه آنگاه که مردم را به شرک و عبادت کردن ضریحها و قبرها فرا میخوانند به آنها نمیگویند که اینها را عبادت کنید بلکه اظهار میدارند: اینها صالحان و اولیاء خدا هستند و اگر پیش او دارای موقعیت و جاه باشند آنها را به خدا نزدیک میگردانند. و آنها واسطه و وسیلۀ شما پیش خدا هستند. آری اینگونه به نزدشان میآیند. به وسیله محبت صالحان و تبدیل کردنشان به واسطه و وسیلۀ رسیدن به خدا، آنها را گمراه میکنند در نتیجه به وسیلۀ این نیرنگ و فریب شیطانی، گورها و ضریحها مورد پرستش واقع میشوند و برای خداوند بی همتا شریک قرار میدهند. داعیان گمراهی به شیوههای مختلف که بر آن انتقادی نباشد و جز اهل بصیرت کسی از آن مطلع نگردد مردم را دعوت میکنند. با توضیح این دو مسئله معلوم گردید که داعیان گمراهی دو دسته میباشند: دستهای مردم را بدون علم و جاهلانه دعوت مینمایند. دستۀ دیگر مردم را به مخالفت حق دعوت مینمایند ولی خود نسبت به آن آگاهند. گروه اول ضال و گمراه و دستۀ دوم فاسق میباشند.