مسئله بیست و هفتم: تألیف کتاب‌های باطل و نسبت دادنشان به پروردگار عالم
خداوند متعال می‌فرماید: ﴿فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ يَكۡتُبُونَ ٱلۡكِتَٰبَ بِأَيۡدِيهِمۡ ثُمَّ يَقُولُونَ هَٰذَا مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ﴾[البقرة: ۷۹].
«وای به حال کسانی که با دستانشان کتاب‌هایی را می‌نویسند سپس می‌گویند این از جانب پروردگار است».
شرح:
از جمله آفت‌های یهود این بود کتاب‌هایی را که با دست خویش نوشته بودند و پر از اباطیل بود به خداوند نسبت می‌دادند و قصدشان از این کار دریافت پاداش از مردم، فروش آن در بازار و جمع آوری مال بود. بنابراین تألیف کتاب‌های گمراه کننده و ترویج آن در بین مردم حرفه و شغل یهود و کسانی از این امت که به آن‌ها شبیه هستند، می‌باشد.
بر هر عالم دینی که در صدد نوشتن چیزی بر می‌آید واجب است تقوای خدا را داشته باشد و جز آنچه را که موافق کتاب و سنت است تألیف نکند. چون در مقابل آن کتاب که می‌نویسد، مسئول است. بنابراین، هرگز در صدد نوشتن چیزی که موافق قرآن و سنت نیست برنیاید. و بر اساس میل و رغبت نفسی خویش تألیف نکند و سپس آن را به خداوند متعال نسبت دهد و به مردم بگوید که این شرع خداوند است. چون بسیار کتاب‌ها و رساله‌ها در این دور و زمانه نوشته می‌شود یا فتوای گمراه کننده به اسم اسلام صادر می‌شود که از جمله افعال یهود می‌باشد.
این هشداری برای هر مسلمانی که در صدد تألیف کتابی یا صدور فتوایی بر می‌آید می‌باشد که از حدود فرمان خداوند تجاوز ننماید، تقوا داشته باشد و حق را بنویسد، هرچند مردم به آن راضی نباشند.