مسئله هفتاد و یکم: ترک واجبات دینی در قالب زهد و پارسایی
واجبات دینی را در قالب زهد و پارسایی ترک می‌کردند.
شرح:
ترک واجب چون توقف در عرفات را تقرب به خدا می‌دانستند و به جای آن در مزدلفه توقف می‌کردند و آن را ورع و پارسایی می‌دانستند و اظهار می‌نمودند چون آن‌ها اهل حرمند نبایستی به عرفات که خارج از حرم است بروند. بنابراین به عنوان زهد و تقوا حق را ترک کردند. و این کار عملی جاهلی است و نسبت به آن از خداوند خواستار عافیت و سلامتی هستیم.
و به همان صورت پوشیدن لباس در هنگام طواف کردن که دستور شرع بر آن است را ترک کردند و با حالت لخت و عریان طواف کردن را کاری پسندیده می‌پنداشتند و می‌گفتند: در لباسی که خدا را معصیت کرده‌ایم نباید او را عبادت کنیم بنابراین به قصد زهد و تقوا، دستور واجب خداوند را ترک کردند.
بنابراین ترک هر عبادتی به قصد ورع، زهد و تقوا جایز نیست. چنانکه انفاق، خواندن نماز جماعت در مسجد و طلب علم را به خاطر ترس از ریا و تعریف کردن ترک کنند، همه این‌ها به سان عمل اهل جاهلیت می‌باشد.