مسئله چهل و دوم: شریک قرار دادن برای الله تعالی در پادشاهی
در حکومت و پادشاهی برای خداوند شریک قائل بودند همانگونه که مجوسیان زرتشتی به آن معتقد بودند.
شرح:
از جمله مسائل جاهلی، عقیده به شرک در ملک و پادشاهی بود چنانکه مجوسی که یکی از اقوام جاهلی هستند، چنان باوری داشتند. در مورد آن‌ها باید گفت: مجوسیان در سرزمین فارس زندگی می‌کردند و آتش را عبادت می‌نمودند. معتقد بودند این جهان دو خالق و آفریننده دارد که شامل نور و ظلمت می‌باشد. پروردگار نور، خوبی‌ها و پروردگار ظلمت، بدی‌ها و شرور را می‌آفریند. به همین خاطر آن‌ها را ثنوی یعنی دو گانگی نامیدند و این شرک در ربوبیت است. از جمله مذهب‌شان، جایز بودن نکاح با محارم می‌باشد و همچنین مشارکت در مال و همسران جزو عقاید آن‌ها بود. بنابراین برای فرد، مالکیت خصوصی قائل نبودند. در زنان و مال با همدیگر مشارکت می‌کردند. در دوران معاصر کمونیست‌ها نیز بر این نوع اشتراکیات در مال و زن تأکید می‌ورزند.
این مذهب باطل و مردود است. که نقض کننده همه دین‌ها و فطرت‌های سالم است. پس خالق هستی، آفریننده‌ای واحد و بی نیاز است که نمی‌زاید و زاییده نمی‌شود و هیچکس و هیچ چیز همانند او نیست. او مالکیت فردی و خصوصی را مباح و نکاح محارم را تحریم کرده است.