شرح مسائل الجاهلیة

فهرست کتاب

مسئله سی و پنجم: با انجام محرمات می‌خواستند به خداوند نزدیک گردند

مسئله سی و پنجم: با انجام محرمات می‌خواستند به خداوند نزدیک گردند

با حالات عریان خدا را عبادت می‌کردند. چنانکه می‌فرماید: ﴿وَإِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةٗ قَالُواْ وَجَدۡنَا عَلَيۡهَآ ءَابَآءَنَا وَٱللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا[الأعراف: ۲۸]. «هنگامی که عمل زشتی را مرتکب می‌شدند می‌گفتند: ما پدرانمان را بر آن یافتیم و خداوند ما را به آن دستور داده‌است».

شرح:

اهل جاهلیت با حالت عریان و لخت در مراسم حج و عمره طواف می‌کردند و شیطان آن را برایشان زینت داده بود. اگر کسی اهل حرم نبود و از جای دیگر می‌آمد نمی‌بایستی با همان لباس که آمده حج نماید چون چه بسا در آن لباس‌ها خداوند را نافرمانی کرده باشد. اگر از اهل حرم کسی را می‌یافت که حاضر می‌شد به او لباس دهد تا با آن طواف کند از او می‌گرفت در غیر آن صورت در نزدیکی‌های حرم لباس‌هایش را در می‌آورد و با حالت عریان وارد حرم می‌گردید. شیطان اینگونه کارشان را زینت داده بود. وقتی هم مرتکب این عمل زشت می‌شدند جوابشان این بود که پدرانمان را بر آن یافته‌ایم و خداوند ما را به آن دستور داده‌است. ﴿وَٱللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا.

بنگرید که چگونه آشکار نمودن عورت را فاحشه گری می‌نامد چیزی که در نهادیت زشتی است. ولی بسیاری از مردمان در این زمان آن را پیشرفت و تمدن می‌خوانند.

سپس خداوند کارشان را مردود اعلام داشته و می‌فرماید: ﴿قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَأۡمُرُ بِٱلۡفَحۡشَآءِۖ[الأعراف: ۲۸]. «بگو: خداوند به فحشا دستور نمی‌دهد».

یعنی برای بندگانش آشکار نمودن بدن عریان را تشریع نمی‌نماید بلکه پوشیدن آن را واجب کرده است چون پوشیدن آن موجب دور شدن از فتنه و گرفتار نشدن به جرایم اخلاقی می‌گردد. و بدون علم، بر خداوند دروغ می‌بستند. به دو دلیل باطل استناد می‌کردند که یکی از دیگری باطل‌تر و مردودتر بود. اول اینکه: ﴿وَجَدۡنَا عَلَيۡهَآ ءَابَآءَنَاو دومی که بزرگتر و خطرناکتر است. گفتند: ﴿وَٱللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا. بر الله تعالی دروغ بستند اما خداوند سخنانشان را رد نمود و فرمود: ﴿قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَأۡمُرُ بِٱلۡفَحۡشَآءِۖ أَتَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ[الأعراف: ۲۸]. «خداوند به فحشا و پلیدی دستور نمی‌دهد آیا چیزی از گفتارتان را به خداوند نسبت می‌دهید که نمی‌دانید؟» جاهلانه و بدون علم چیزی را به خداوند نسبت دادن، خطای بسیار بزرگی است. سپس پروردگار متعال چیزی را که از آن نهی نموده بیان می‌دارد: ﴿قُلۡ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَ[الأعراف: ۳۳]. «بگو پروردگار من فحشاهای آشکار و پنهان را حرام کرده است».

فواحش جمع فاحشه است و به گناهی گفته می‌شود که در نهایت زشتی باشد. لختی و کشف عورت یکی از مصادیق آن است. ﴿وَأَن تُشۡرِكُواْ بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ سُلۡطَٰنٗا[الأعراف: ۳۳]. «و برای اینکه چیزی را شریک خداوند گردانید دلیلی نازل نکرده است». یعنی حج و برهان. بنابراین، پروردگار برای اهل شرک هیچگاه حجت و دلیل صادر نکرده است بلکه حجت را بر اهل توحید نازل و از شرک نهی نموده است. ﴿وَأَن تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ[الأعراف: ۳۳]. «چیزی را که نمی‌دانید به خداوند نسبت ندهید».

از روی جهل چیزی را به خداوند نسبت دادن از شرک اکبر است. از آن جمله می‌توان به این مورد اشاره کرد که گفتند: خداوند به لختی و کشف عورت دستور داده‌است. بنابراین آن‌هایی که بدون هیچ دلیلی از قرآن و سنت، چیزی را حلال یا حرام می‌کنند باید خود را از آن برحذر دارند.

تا آنجا که خداوند سبحان دستور می‌دهد: ﴿يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ خُذُواْ زِينَتَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ[الأعراف: ۳۱]. «در وقت انجام نماز عورت‌هایتان را بپوشانید».

که طواف کردن در مسجد الحرام از جمله آن است و باید در آن حالات خود را با پوشیدن لباس زینت داد.

دلیل ما این است که: اهل جاهلیت برای اینکه به خداوند نزدیک گردد عورت‌های خویش را آشکار می‌کردند و آن را عبادت می‌دانستند که آن از جمله فاحش ترین دروغ‌ها و بهتان‌هاست. العیاذ بالله! و از همین آیه تحریم آشکار نمودن عورت را به صورت مطلق دریافت می‌شود مگر در موارد ضروری چون معالجه کردن و یا بین زن و شوهر. که در غیر این دو حالت هرگونه ظاهر نمودن عورت‌ها به شدت حرام است چون انسان را به سمت فاحشه گری و گناه می‌کشاند. شیطان دانسته که لختی، انسان را به سوی زنا و لواط سوق می‌دهد. به همین خاطر مردم به آشکار نمودن عورت‌ها ترغیب می‌کند و آن را پیشرفت، ترقی و تمدن می‌نامد. از پوشیدن لباس باوقار فرار می‌کنند و می‌گویند این عقب گرد، تقلید کورکورانه و ارتجاع است.

آنچه که این روزها در مورد حجاب در روزنامه‌ها، مجلات و رسانه‌ها گفته می‌شود و صاحبان حجاب و پوشش اسلامی را مسخره می‌کنند احتیاج به توضیح ندارد. ولی این کارها به اهل ایمان نمی‌تواند ضرری برساند. هنگامی که به دینشان چنگ زده‌اند و بدان متمسک هستند.