مسئله پنجاه و نهم: لقب‌های مورد تنفر را به اهل حق نسبت دادن
چنانکه اهل حق را صابئه و حشویه نام نهادند.
شرح:
از جمله منهج اهل باطل این بود که اهل هدایت را تحقیر می‌کردند و بر آن‌ها القاب و عناوین ناشایست و مورد تنفر می‌نهادند. به آن‌ها صابئه می‌گفتند. و آن کسی است که از دین خارج شده باشد. اهل حق را صابئی یعنی کسانی که از دین خارج شده‌اند، می‌نامیدند. چون در عرف، کفر و ضلالتی که آن‌ها بر آن بودند، حق بود. پس هرکس از رسول اللهصپیروی می‌کرد صابئی می‌نامیدند یعنی از عادات، تقلیدها، مذاهب و نظام‌هایی که پدرانشان بر آن بود خارج شده است. یا اینکه او را حشویه می‌نامیدند. الحشو: چیزی است که در آن فایده‌ای نباشد و حشو الکلام: به سخن بی فایده گفته می‌شود.
آن‌ها را قشری عقب مانده و خشک و با نام‌های دیگر نامگذاری می‌نمودند.
اما این کارها به اهل حق ضرری نخواهد رساند. قوم نوح گفتند: ﴿مِّثۡلَنَا وَمَا نَرَىٰكَ ٱتَّبَعَكَ إِلَّا ٱلَّذِينَ هُمۡ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ ٱلرَّأۡيِ﴾[هود: ۲۷].
«ما پیروان تو را جز تعدادی افراد اراذل و کم خرد نمی‌بینیم». یعنی افرادی سطحی نگر هستند و اهل تفکر و اندیشه نمی‌باشند و بدون تأمل و اندیشه از تو پیروی می‌کنند ولی اهل تفکر و تعقل از تو پیروی نخواهند کرد.