شرح مسائل الجاهلیة

مسئله صد و بیستم: نقض کننده ادعای خویش در تبعیت از دیگران بودند

مدعی تبعیت از سلفشان هستند در حالی که به مخالفت کردن با آن‌ها تصریح می‌کنند.

شرح:

اکثر یهود و نصاری و گروه‌های گمراه که خود را به اسلام منتسب می‌کنند مدعی پیروی از مؤمنان قبل از خویش هستند. یهودیان مدعی پیروی از موسی و ایمانداران همراه او هستند، نصاری مدعی پیروی عیسی و مؤمنان همراه اویند و اهل ضلالت از این امت نیز مدعی تبعیت از سلف این امت چون اصحاب، تابعین و پیروانشان هستند و مدعیند که آنچه که بر آن هستند همان مذهب سلف می‌باشد.

اینگونه نیست که هر گروه مدعی، ادعایش صحیح باشد تا اینکه هر چه دارد و به آن معتقد است بر مذهب سلف عرضه کنند در صورت انطباق، ایشان راستگویند و در صورت مخالفت، دیگر آن‌ها بر مذهب سلف نیستند؛ هر چند مدعی آن باشند. تمام گروه‌های گمراه در زمان ما مدعی سلفیت می‌باشند در حالی که بر منهج سلف نیستند چون قول رسول اللهصدر موردشان قابل تطبیق نیست که رسول اللهصدر مورد فرقۀ نجات یافته می‌فرماید: «من كان على مثل ما أنا عليه وأصحابي» [۷۹]«هرکس که بر منهج من و اصحاب من باشد».

آری او کسی است که بر منهج سلف می‌باشد. بنابراین هرکس مخالف آن باشد بر منهج سلف قرار ندارد، آن‌ها که مدعی سلفیت هستند زیادند و اعتبار به حقیقت است و به ادعا نیست. بنابراین باید هرکس را که مدعی است بر منهج سلف عرضه نمود اگر مطابق نمود او صادق است ولی در صورت مخالفت ادعایش پذیرفتنی نیست.

در مورد منتسبین به مذاهب اربعه نیز همین قاعده جاری است. بنابراین، کسانی که خود را به یکی از مذاهب چهارگانه نسبت می‌دهند ولی در اعتقاد مخالف آن‌ها می‌باشند، انتسابشان ناصحیح است چون در مهمترین مسئله مخالف آن‌ها هستند.

[۷۹] أخرجه أبو داود ‏(‏۵/۷ رقم ۴۵۹۶، ۴۵۹۷‏)‏، والترمذی ‏(‏۵/۲۵-۲۶ رقم ۲۶۴۵، ۲۶۴۶‏)‏، وابن ماجه ‏(‏۴/۳۵۲-۳۵۳ رقم (۳۹۹۱، ۳۹۹۲، ۳۹۹۳‏)‏، والحدیث صححه الترمذی والألبانی فی صحیح الجامع ‏(‏رقم ۱۰۸۲، ۱۰۸۳‏)‏‏