شتر صالح÷و فریاد جبرئیل÷
خداوند سبحان می‌فرماید:
﴿إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ ٢٧ وَنَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡۖ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ ٢٨ فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ ٢٩ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ٣٠ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ ٣١﴾[القمر: ۲۷- ۳۱].
«ما «ناقه (شتر)» را (از درون صخرهاى که قوم صالح انتخاب کرده بودند) براى آزمایش آن‌ها بیرون مىآوریم; در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن! و به آن‌ها خبر ده که آب (قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یک روز سهم ناقه، و یک روز براى آن‌ها) و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند! آن‌ها یکى از یاران خود را صدا زدند، او به شتر حمله کرد و (ناقه را) ذبح کرد! پس (بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! بانگ مرگبارى بر آن‌ها فرستادیم که همگى به صورت گیاه خشک خرد شدهاى درآمدند».