۱- سخنی در ابتدای کلام
پیامبران بندگان خدا هستند، خداوند مکانی عظیم و مقامی والا را به آنان اختصاص داده و انجام کارهای نیکو را برای آنها مزین نموده است، چرا که آنها از جملهی بندگان مخلص وی بودهاند و خدای سبحان برای هریک از پیامبران معجزه یا معجزاتی را قرار داده که به غیر از آنان تعلق نمیگیرند.
یکی از آن پیامبران یوسف÷است که (از همان دوران کودکی) با اذیت و آزار برادرانش مواجه شد، چه آنان میخواستند که از شر او خلاص بشوند، اما خداوندﻷبرای وی، بهترین نگهبان و مهربانترین مهربانان است.
و خداوندﻷخواب درستی را به یوسف÷اختصاص داد: که از حوادث فراوانی – قبل از وقوع شان – سخن میگفت. بنابراین، در حالی که یوسف÷خوابیده بود، خوابی که دید معجزهای بیش نبود، همچنین تعبیری که وی از خوابهای دیگران داشت، معجزهی بزرگی است دال بر معجزاتی که خداوند آنها را به او اختصاص داده است، معجزاتی که همواره آنها را میشنویم و دچار تحیر میگردیم.
لذا به حمد و ثنای خدای خود میپردازیم و تسبیحات وی میکنیم، چه او بر همه چیز قادر است و هیچکس و هیچ چیز مانند و همتای او نبوده و نخواهد بود.