تقدیر و تشکر

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَٱلۡأٓخِرُ وَٱلظَّٰهِرُ وَٱلۡبَاطِنُۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ ٣﴾

سپاس صانع سبحان را که صنع و ابداعش موجود به وجود اوست. اول و آخر محدودات است و ظاهر و باطن موجودات.

و سلام و صلوات بر سلسله انبیاء و اولیای الهی از آدم نبی الله تا محمد رسول الله و یاران گرانقدرش که جو تحجر را شکستند و حلاوت حکمت را به جان‌های شیفته چشاندند.

درود بر آنان که پرده‌ی پندار دریدند و غیر از خدا هیچ ندیدند، آنان که در بارگاه علم نزول کردند و با سیرت متین‌شان قرار را بر جان‌های بی‌قرار دانش پژوه آوردند. آن استادان ایستاده بر ژرفای اندیشه، آری در مکتب عشق قدر علم را حدی نیست زیرا «من علمني حرفاَ فقد صيّرني عبداً» [۱]و شکر استاد، شکر استاد ازل است.

پایان نامه‌ی اینجانب به مدد استادانی چون دکتر جلیل امیدی (استاد راهنما) و دکتر جلال جلالی‌زاده (استاد مشاور) بعد از کنکاش‌های فراوان به انجام رسید. در اینجا اگر تشکری هست به رسم ادب و احترام است نه به قدر زحمات آن استادان که این اینجانب را طریق تحقیق آموخته‌اند و با الطاف مرام و انوار کلام‌شان راهنمائیم را بر عهده گرفته‌اند. همچنین از استادان محترم داور کمال تشکر را دارم.

شایسته است که از نصرت بی‌منت آنانی که بار زحمت سال‌های متمادی دوران تحصیلاتم را کریمانه به دوش کشیدند و در این راه از هیچ کوشش و تلاشی دریغ نکردند «پدر» و «مادر» گرانقدرم سپاسگذاری نمایم و از همراهی‌ها و همدلی‌های دوستان خوب و فرزانه‌ام آقایان محمد رسول ابوالمحمدی و مهدی صالحی نیز قدردانی می‌نمایم.

اگر نقص یا لغزشی بر جریده‌ی گفتارهای این دفتر نشسته از من است و اگر رنگ و لعابی از گلبرگش می‌تراود از نفس پاک استادان و همراهان است.

علی صارمی

خرداد / ۱۳۸۶ﻫ[۱] اگر مقام، مقام تشکر و سپاس باشد این حدیث صحیح پیامبر اکرم جکه فرموده است: «مَنْ لَمْ يَشْكُرِ النَّاسَ لَمْ يَشْكُرِ اللَّهَ» [سنن ترمذی، آلبانی آن را در سلسه احادیثه صحیحه خود، شماره (۴۱۷) صحیح گفته است]، یعنی: «کسی که شکرگذار مردم نباشد، از خداوند تبارک و تعالی تشکر نکرده است»، مناسب‌تر از این جمله می‌باشد که خالی از اشکال عقدی نیست، زیرا که مقام استاد هر قدر هم بلند مرتبه باشد انسان را به مرحله عبودیت نمی‌کشاند. (مُصحح)