خطیب بغدادی
ایشان میفرمایند: «مذهب سلف صفاتی را که در سنن و صحاح روایت شده‌اند، ثابت و قطعی میدانند و آنها را بر ظواهرشان حمل و هرگونه کیفیت و تشبیهی را از آنها نفی می‌کنند، اما گروهی آن صفات را نفی و با این کارشان آنچه را الله برای خود ثابت دانسته است، مهمل و متروک گذاشتهاند و دستهای نیز در اثبات آنها به تشبیه دچار و در دام کیفیت گرفتار آمدند، از این رو دین و برنامهی الله تعالی میان این دو گروه به انحراف و تعطیل کشیده شده بود، تا اینکه سلف صالح راه میانه را که همان راه درست است برگزیدند [۹۸].
[۹۸] سير أعلام النبلاء: ۱۸/۲۸۳-۲۸۴.
امام ابن عبدالبرّ
او میفرماید: «اهل سنت بالإجماع به تمام صفاتی که در قرآن و سنت وارد شده، ایمان دارند و آنها را بر حقیقتشان حمل می‌کنند و برایشان کیفیت و چگونگی قایل نیستند و او را به یک صفت خاص محدود نمی‌‌کنند» [۹۹].
[۹۹] التمهيد: ۷/۱۴۵.