توحید اسما و صفات

مبحث پنجم: موضع عبد الرحمن بن ناصر السعدی (متوفی سال ۱۳۷۶ ﻫ . ق)

علامه، مفسر و فقیه گرانقدر ابو عبد الله عبد الرحمن بن عبد الله بن ناصر السعدی التمیمی القصیمی، دارای تألیفات بسیار ارزشمندی [در علوم اسلامی] است [۳۱۴]، او در عقیده، سلفی بود که به خوبی در کتابهایش به ویژه مبحث اسماء و صفات به نمایش گذاشته شده است.

در تفسیر ﴿ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ﴾[الفاتحة: ۲]. می‌فرماید: «اینها دو اسم از اسماء الله تعالی هستند که بر رحمت گسترده‌ی او دلالت دارند، که همه چیز و همه کس را فرا گرفته است و برای پرهیزگارانی که از پیامبران و رسولان تبعیّت و پیروی می‌کنند رحمتش را بر خود واجب دانسته است، بنابراین رحمت مطلق از آن مؤمنان است و سایرین فقط نصیب اندکی از آن خواهند داشت. و سلف‏ امت و ‏امامان بزرگ بر این قاعده اجماع دارند که باید به اسماء و صفات و احکام آنها ایمان داشت، به عنوان مثال: معتقدند که «رحمان و رحیم» پروردگار صاحب رحمتی است که تمام جهان از رحمت او بهره‌مند گشته است، بنابراین می‌توان گفت: تمامی نعمات از آثار رحمت اوست و سایر اسماء نیز به همین گونه است، مثلاً: «العلیم» صاحب علمی است که همه چیز را می‌داند «القدیر»: توانایی است که بر همه چیز و همه کس قادر است [۳۱۵].

شیخ ناصر السعدی به حقیقت یار و پشتیبان مذهب سلف بوده است، او در آثارش به تأویلات جهمیه، معتزله و اشاعره تاخته و در دروس و خطبه‌ها و رسائلش بر آنها ردّ نوشته است.

[۳۱۴] علماء نجد: ۲/۴۲۲. [۳۱۵] تفسیر سوره‌ی فاتحه: ۱/۳۴، ناصر السعدی.