دین اسلام ماهیت شرایع

فطرت در لغت

به معنای خِلقت و آفریدن است.[١٢] ابن منظور  / می‌گوید: «وفَطَرَ اللهُ الخلقَ یفطرهم؛ یعنی الله متعال مخلوقات را آفرید و به وجود آورد. فطرت به معنای شروع‌نمودن و اختراع است.»[١٣] همچنین می‌آورد: «فطرت یعنی این‌که الله تعالی مخلوقات را به گونه‌ای آفرید که نسبت به او شناخت دارند، وقد فَطره یَفطُرُه فَطراً؛ یعنی وی را آفرید.»[١٤]

این معنای لغوی واژۀ «فطرت» بود.

[١٢]- لسان العرب، ابن منظور، ج ٥، ص ٥٦.

[١٣]- همان.

[١٤]- همان.