٦- حضور دل
لازم است که فرد دعاگو حضور دل داشته باشد، آنچه میگوید را بداند و بزرگی پروردگار را احساس نماید، چون برای بندۀ حقیر شایسته نیست که پروردگار و مولایش را با سخنی که خود نمیفهمد و با جملاتی تکراری که از محتوایشان آگاه نیست و فقط از روی عادت، بر زبانش جاری میگردد، فرا خواند.
پیامبر ج فرمودند: «وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ لاَ يَسْتَجِيبُ دُعَاءً مِنْ قَلْبٍ لاَهٍ»[٦٨٩]؛ «بدانید که الله ﻷ دعایی که برخاسته از دلی غافل باشد را اجابت نمیکند.»
[٦٨٩]- سنن ترمذی، شمارۀ حدیث: ٣٤٧٩؛ حاکم، ج ١، ص ٤٩٤؛ الدّعاء، طبرانی، شمارۀ حدیث: ٦٢؛ آلبانی این روایت را در صحیح الجامع، شمارۀ حدیث: ٢٤٥ حسن معرّفی میکند.