١- مفهوم ذنوب
ذنوب جمع «ذنب» به معنای گناه و جرم و معصیت بوده که جمعش، ذنوب و جمع الجمع آن، ذنوبات می‌شود.[٦٣٢]
ذنب در اصل به معنای گرفتن دُم یک چیز است، چنانکه گفته می‌شود: «ذَنَبتُهُ أصبتُ ذَنَبَهُ» و این عبارت در هر کاری که پیامد بدی داشته باشد، کاربرد دارد و به همین علّت، گناه، تبعة؛ یعنی عاقبت و پیامد بد نامیده می‌شود، چون نتیجۀ ناخوشایندی دارد. جمع «ذنب»، «ذنوب» می‌شود. الله ﻷ می‌فرماید:
﴿فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُ بِذُنُوبِهِمۡ﴾[آل‌عمران: ١١]
«سپس الله آنان را به [سزای] گناهانشان گرفت.»
﴿فَكُلًّا أَخَذۡنَا بِذَنۢبِهِۦۖ﴾[العنكبوت: ٤٠]
«سپس هریک از آنان را به [کیفر] گناهش گرفتیم.»
﴿وَمَن يَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ﴾[آل‌عمران: ١٣٥]
«و چه کسی جز الله گناهان را می‌آمرزد؟!»
و آیات دیگری که در این باره وجود دارد.[٦٣٣]
بنابراین ذنوب یعنی گناهان و مخالفت‌هایی که بنده برخلاف فرمان پروردگارش انجام می‌دهد.
[٦٣٢]- لسان العرب، ج ١، ص ٣٨٩.
[٦٣٣]- معجم مفردات ألفاظ القرآن، ص ١٨٤.