أ- قواعدی عام و کلّی
١. بدون تردید قیامت خواهد آمد:
﴿إِنَّ ٱلسَّاعَةَ ءَاتِيَةٌ﴾[طه: ١٥]
«قطعاً قیامت خواهد آمد.»
٢. قیامت نزدیک است:
﴿ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ﴾[القمر: ١]
«قیامت نزدیک شد و ماه بشکافت.»
٣. فقط الله أ از زمان قیامت باخبر است:
﴿يَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّيۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقۡتِهَآ إِلَّا هُوَ﴾[الأعراف: ١٨٧]
«[ای پیامبر!] دربارۀ قیامت از تو سوال می‌کنند که چه وقت واقع می‌شود؟ بگو: مسلماً علم آن فقط نزد پروردگار من است و هیچ‌کس جز او [نمی‌تواند] آن را در وقت معیّنش آشکار سازد.»
٤. قیامت از امور غیب به شمار می‌رود و ایمان به آن بخشی از ایمان به غیب است.
٥. بررسی و پرداختن به تعیین زمان قیامت جایز نیست.
٦. قیامت نشانه‌هایی دارد که بیانگر نزدیکی یا وقوع آن است.