دین اسلام ماهیت شرایع

فهرست کتاب

گفتار سوم: احادیثی از پیامبر صلی الله علیه وسلم دربارۀ مقام زن

گفتار سوم: احادیثی از پیامبر صلی الله علیه وسلم دربارۀ مقام زن

در بسیاری از احادیث نبوی از زن و حقوق و تکالیفش یاد شده است.

در ادامه، احادیثی از پیامبر  ج در این زمینه بیان خواهد شد.

١. مردی نزد پیامبر  ج آمد و گفت: ای رسول الله! چه کسی از همه مستحق‌تر به خوشرفتاری من است؟ پیامبر  ج فرمودند: «أُمُّكَ»؛ «مادرت». پرسید: سپس چه کسی؟ رسول الله  ج پاسخ دادند: «أُمُّكَ»؛ «مادرت». آن فرد دوباره گفت: سپس چه کسی؟ پیامبر  ج فرمودند: «أُمُّكَ»؛ «مادرت». باز پرسید: سپس چه کسی؟ آن زمان رسول الله  ج پاسخ دادند که: «أَبُوكَ»[٨٦٧]؛ «پدرت».

٢. پیامبر  ج می‌فرمایند: «اتَّقُوا اللهَ فِي النِّسَاءِ، فَإِنَّكُمْ أَخَذْتُمُوهُنَّ بِأَمَانِ اللهِ، وَاسْتَحْلَلْتُمْ فُرُوجَهُنَّ بِكَلِمَةِ اللهِ، وَلَهُنَّ عَلَيْكُمْ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ»[٨٦٨]؛ «در مورد همسرانتان از الله   بترسید، چون شما در امان الهی، آنان را [در اختیار] گرفته‌اید و با سخن [و فرمان الهی] مقاربت با آنان را بر خود حلال ساخته‌اید. و باید که شما نفقه و پوشاک آنان را به صورت شایسته بدهید.»

٣. همچنین فرمودند: «دِينَارٌ أَنْفَقْتَهُ فِي سَبِيلِ اللهِ وَدِينَارٌ أَنْفَقْتَهُ فِي رَقَبَةٍ، وَدِينَارٌ تَصَدَّقْتَ بِهِ عَلَى مِسْكِينٍ، وَدِينَارٌ أَنْفَقْتَهُ عَلَى أَهْلِكَ، أَعْظَمُهَا أَجْرًا الَّذِي أَنْفَقْتَهُ عَلَى أَهْلِكَ»[٨٦٩]؛ «[از میان] دیناری که در راه الله انفاق نمودی و دیناری که [برای آزادی] برده دادی و دیناری که به مسکینی بخشیدی و دیناری که بر خانواده‌ات خرج کردی؛ پاداش دیناری که برای خانواده‌ات هزینه کردی، از همه بیشتر است.»

٤. رسول الله  ج می‌فرمایند: «ابْدَأْ بِنَفْسِكَ فَتَصَدَّقْ عَلَيْهَا، فَإِنْ فَضَلَ شَيْءٌ فَلِأَهْلِكَ، فَإِنْ فَضَلَ عَنْ أَهْلِكَ شَيْءٌ فَلِذِي قَرَابَتِكَ، فَإِنْ فَضَلَ عَنْ ذِي قَرَابَتِكَ شَيْءٌ فَهَكَذَا وَهَكَذَا»[٨٧٠]؛ «از خودت شروع کن و اول برای خود خرج کن، اگر چیزی زیاد آمد، به خانواده‌ات بده و آنچه از [خرج] خانواده‌ات زیاد شد را به خویشاوندانت بده و اگر چیزی از [انفاق به] خویشاوندانت زیاد آمد را چنین و چنان [کن و به هرکس که خواستی و جایز بود، ببخش].»

٥. در جایی دیگر فرمودند: «اسْتَوْصُوا بِالنِّسَاءِ، فَإِنَّ الْمَرْأَةَ خُلِقَتْ مِنْ ضِلَعٍ، وَإِنَّ أَعْوَجَ شَيْءٍ فِي الضِّلَعِ أَعْلَاهُ، إِنْ ذَهَبْتَ تُقِيمُهُ كَسَرْتَهُ، وَإِنْ تَرَكْتَهُ لَمْ يَزَلْ أَعْوَجَ، اسْتَوْصُوا بِالنِّسَاءِ خَيْرًا»[٨٧١]؛ «خواهان رفتار نیک با زنان شوید، چون زن از استخوان پهلو آفریده شده و همانا کج‌ترین جای پهلو، بالای آن است؛ اگر خواسته باشی آن را راست کنی، می‌شکند و اگر رهایش کنی، همواره کج می‌شود. یکدیگر را سفارش به نیکی در حقّ زنان کنید.»

٦. در حدیثی از پیامبر  ج نقل شده است که: «لَا يَفْرَكْ مُؤْمِنٌ مُؤْمِنَةً، إِنْ كَرِهَ مِنْهَا خُلُقًا رَضِيَ مِنْهَا آخَرَ»[٨٧٢]؛ «هیچ مرد مؤمنی بر زن مؤمنی خشم نگیرد؛ اگر صفتی را از وی نپسندد، صفت دیگری را می‌پسندد.»

٧. رسول الله  ج می‌فرمایند: «أَكْمَلُ المُؤْمِنِينَ إِيمَانًا أَحْسَنُهُمْ خُلُقًا، وَخَيْرُكُمْ خَيْرُكُمْ لِنِسَائِهِمْ»[٨٧٣]؛ «کامل‌ترین مؤمنان از لحاظ ایمانی، خوش‌اخلاق‌ترین آنان است و بهترین شما کسانی هستند که برای زنانشان از همه بهتر باشند.»

٨. همچنین فرمودند: «إِنَّ مِنْ أَشَرِّ النَّاسِ عِنْدَ اللهِ مَنْزِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ، الرَّجُلَ يُفْضِي إِلَى امْرَأَتِهِ، وَتُفْضِي إِلَيْهِ، ثُمَّ يَنْشُرُ سِرَّهَا»[٨٧٤]؛ «در روز قیامت، بدترین مردم از نظر جایگاه در نزد الله تعالی، مردی است که با همسرش همبستری می‌کند و زنش نیز با وی همبستری می‌نماید و سپس رازش را منتشر می‌سازد.»

٩. در جایی دیگر، پیامبر  ج می‌فرمایند: «اللَّهُمَّ إِنِّي أُحَرِّجُ حَقَّ الضَّعِيفَيْنِ: الْيَتِيمِ، وَالْمَرْأَةِ»[٨٧٥]؛ «پروردگارا! من از تضییع حقّ دو ضعیف؛ یعنی یتیم و زن به شدّت جلوگیری می‌کنم [ و از گناه این کار دوری می‌نمایم].»

١٠. رسول الله  ج فرمودند: «النِّسَاءُ شَقَائِقُ الرِّجَالِ»[٨٧٦]؛ «زنان همتای مردان هستند.»

١١. و نیز فرمودند: «لاَ يَجْلِدُ أَحَدُكُمُ امْرَأَتَهُ جَلْدَ العَبْدِ، ثُمَّ يُجَامِعُهَا فِي آخِرِ اليَوْمِ»[٨٧٧]؛ «هیچ از شما زنش را همچون برده نزند و سپس در آخر روز، با وی همبستری نماید.»

١٢. پیامبر  ج می‌فرمایند: «مَنْ كَانَتْ لَهُ امْرَأَتَانِ فَمَالَ إِلَى إِحْدَاهُمَا، جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَشِقُّهُ مَائِلٌ»[٨٧٨]؛ «اگر کسی دو زن داشته باشد و به یکی از آن‎ها متمایل شود [و فقط به او توجّه نماید]، روز قیامت، درحالی می‌آید که یک طرفش کج است.»

١٣. رسول الله  ج فرمودند: «لاَ تُنْكَحُ الأَيِّمُ حَتَّى تُسْتَأْمَرَ، وَلاَ تُنْكَحُ البِكْرُ حَتَّى تُسْتَأْذَنَ»؛ «زن بیوه فقط پس از مشورت با وی، نکاح شود و دوشیزه پس از اجازه‌گرفتن از او.» صحابه  ش پرسیدند: ای رسول الله! اجازۀ از دختر چگونه است؟ پیامبر  ج فرمودند: «أَنْ تَسْكُتَ»[٨٧٩]؛ «اینکه سکوت نماید.»

١٤. همچنین می‌فرمایند: «مَنِ ابْتُلِيَ بِشَيْءٍ مِنْ هَذِهِ الْبَنَاتِ، فَأَحْسَنَ إِلَيْهِنَّ، كُنَّ لَهُ سِتْرًا مِنَ النَّارِ»[٨٨٠]؛ «کسی که به چیزی از این دختران آزمایش شود و به آنان نیکی نماید، باعث حفاظت وی از آتش [دوزخ] می‌شوند.»

١٥. در حدیثی دیگر آمده است که: «لَا يَكُونُ لِأَحَدٍ ثَلَاثُ بَنَاتٍ، أَوْ ثَلَاثُ أَخَوَاتٍ، أَوْ ابْنَتَانِ، أَوْ أُخْتَانِ، فَيَتَّقِي اللَّهَ فِيهِنَّ وَيُحْسِنُ إِلَيْهِنَّ إِلَّا دَخَلَ الْجَنَّةَ»[٨٨١]؛ «کسی که ٣ دختر یا ٣ خواهر و یا ٢ دختر یا ٢ خواهر داشته باشد و تقوای الهی را دربارۀ‌شان رعایت نماید و به آنان نیکی کند، قطعاً وارد بهشت می‌شود.»

[٨٦٧]- صحیح بخاری، شمارۀ حدیث: ٥٦٢٦؛ صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ٢٥٤٨.

[٨٦٨]- صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ١٢١٨.

[٨٦٩]- صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ٩٩٥.

[٨٧٠]- صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ٩٩٧.

[٨٧١]- صحیح بخاری، شمارۀ حدیث: ٣١٥٣؛ صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ١٤٦٨.

[٨٧٢]- صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ١٤٦٩.

[٨٧٣]- نک: مسند احمد، شمارۀ حدیث: ١٠١٠٦؛ سنن ترمذی، شمارۀ حدیث: ١١٦٢. ترمذی  / این حدیث را حسن و صحیح می‌داند.

[٨٧٤]- صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ١٤٣٧.

[٨٧٥]- این روایت را امام احمد، ابن ماجه، ابن حبان و حاکم رحمهم الله نقل کرده‌اند و حاکم می‌گوید: اسناد روایت مذکور بر شرط مسلم، صحیح بوده و ذهبی در این باره با وی موافق است.

[٨٧٦]- این حدیث را امام احمد، ابن ماجه، ترمذی و ابوداود رحمهم الله روایت نموده‌اند و احمد شاکر آن را در تحقیق ترمذی صحیح دانسته است.

[٨٧٧]- نک: صحیح بخاری، شمارۀ حدیث: ٥٢٠٤.

[٨٧٨]- مسند احمد، شمارۀ حدیث: ٧٩٢٣؛ سنن ترمذی، شمارۀ حدیث: ١١٤١؛ سنن ابوداود، شمارۀ حدیث: ٢١٣٥؛ آلبانی  / در صحیح ابی داود، شمارۀ حدیث: ١٨٥١ می‌گوید: «اسناد این روایت بنا بر شرط شیخین صحیح است.»

[٨٧٩]- صحیح بخاری، شمارۀ حدیث: ٤٨٤٣؛ صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ١٤١٩.

[٨٨٠]- صحیح بخاری، شمارۀ حدیث: ١٣٥٢؛ صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ٢٦٢٩.

[٨٨١]- مسند احمد، شمارۀ حدیث: ١١٤٠٢؛ آلبانی در صحیح الأدب المفرد، شمارۀ حدیث: ٩٧، این روایت را حسن می‌داند.