روایت دوم كه حضرت عمر فاروق مشوره قتل قرابت مندان خویش داد
در تفسیر مجمع البیان در منهاج الصادقین و خلاصه‌ی تفسیر جرجانی مفسران مذهب امامیه می‌نویسند که چون غزوه‌ی بدر فتح شد و مردمان بسیار از اهل مکه اسیر شدند بیشتر ازیشان قرابت مندان مهاجرین بودند آن حضرت در معامله‌ی ایشان با اصحاب خود مشورت نمود، حضرت عمر عرض کرد که هر کافر که قرابت مند مهاجری باشد آن کافر بهمان مهاجر داده شود تا بدست خود قتل کند و در مقابل محبت خدا خیال رشته و قرابت خود ننماید لهذا عقیل را بغرض قتل بدست علی داده شود و نوفل [۱۹]را بدست من و فلان را بدست فلان. ای شیعیان پاک این روایت را در تفسیرهای خود به ببینید و انصاف کنید که مضمون ﴿ أَشِدَّآءُ عَلَى ٱلۡكُفَّارِ ﴾چگونه بر حضرت عمر صادق آمد و آنچه در تورات در باب شدت علی الکفار فرموده‌اند چنان مطابق حال او گشته و اگر برین هم نفهمید خدا از شما فهمد.
[۱۹] ازین هم روشن تر واقعه اینست که هم درین غزوه‌ی بدر از دست مبارک فاروق اعظم به ظهور رسیده حضرت شیخ ولی الله محدث دهلوی در کتاب إزالة الخفاء مقصد دوم بذیل مآثر حضرت فاروق می‌فرمایند که و از آنجمله آن است که در غزوه‌ی بدر مآثر جمیله نصیب فاروق گشت بوجوه بسیار، یکی آنکه خال خود را لله فی الله کشت محبت قرابت مانع مباشرت قتل او نه شد. فی الاستیعاب: قتل العاص بن هشام بن مغیرة کافرا یوم بدر، قتله عمر بن الخطاب وکان خالاً له. ترجمه: کشته شد عاص بن هشام بن مغیره در حالت کفر بروز بدر، کشت او را عمر بن خطاب، و او خال -یعنی برادر مادر- حضرت عمر بود.