باقیات صالحات ترجمه آیات بینات

روایات تبدیل الفاظ قرآن معاذ الله منه

۱) در اصول کافی ص ۲۶۸ می‌آرد: قرأ رجل عند أبی عبدالله÷﴿ وَقُلِ ٱعۡمَلُواْ فَسَيَرَى ٱللَّهُ عَمَلَكُمۡ وَرَسُولُهُۥ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ ﴾[التوبة: ۱۰۵] فقال: لیس هكذا نزلت إنما هی والمأ مونون فنحن المأمونون. تلاوت کرد شخصی پیش امام جعفر صادق÷این آیت ﴿ وَقُلِ ٱعۡمَلُواْ فَسَيَرَى ٱللَّهُ عَمَلَكُمۡ وَرَسُولُهُۥ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ﴾[التوبة: ۱۰۵] امام فرمود: این چنین نازل نشده بود بلکه بجای والمومنون والمامونون بود. و مامون مائیم. ۲) در تفسیر قمی که مصنف آن شاگرد خاص امام حسن عسکری است می‌آرد: وأما ما كان خلاف ما أنزل الله فهو قوله تعالى:﴿ كُنتُمۡ خَيۡرَ أُمَّةٍ أُخۡرِجَتۡ لِلنَّاسِ﴾[آل‌عمران:۱۱۰] الآیة. قال أبوعبدالله÷ لقاری هذه الآیة: خیر أمة یقتلون أمیرالمؤمنین والحسین ابن علی، فقیل له: فكیف نزلت؟ فقال: إنما أنزلت خیر أئمة أخرجت للناس. و چیزهای که درین قرآن خلاف ما انزل الله شده پس این است: ﴿ كُنتُمۡ خَيۡرَ أُمَّةٍ أُخۡرِجَتۡ لِلنَّاس ﴾[آل عمران: ۱۱۰] الآیة. امام جعفر صادق÷به تلاوت کننده این آیت فرمود که (وه چه) بهترین امت‌اند که قتل کردند امیرالمومنین را و حسین بن علی را. پرسیده شد که یا امام پس این آیت چگونه نازل شده؟ فرمود که نازل شده بود: خیر أئمة أخرجت للناس. ف: یعنی در اصل در این آیت بجای لفظ أمة لفظ أئمة بود، جامعین قرآن تحریف و تبدیل کردند مطلب آیت که در قرآن موجودست اینست که حق تعالی می‌فرماید که شما از همه امت‌ها که برای هدایت مردمان ظاهر کرده شدند بهتر هستید. امام جعفر صادق این مطلب را غلط قرار دادند و بر آن اعتراض نمودند که این امت که قتل کرد امیرالمومنین را و قتل کرد حسین بن علی را چگونه بهترین امت تواند شد. امام جعفر صادق را خبر نیست که این آیت بزبان عربی است، زبان عجمی که مسکین راویان مذهب شیعه است نیست. در لغت عرب درین آیت صیغه‌های که وارد شده‌اند از اول تا آخر همه صیغه‌های مخاطب‌اند کنتم وتامرون وتنهون وتؤمنون همه صیغه‌های مخاطب است. لهذا خطاب درین آیت نه بقاتلان امیرالمومنین است نه بقاتلان حسین بلکه بصحابه کرام است که در وقت نزول آیت موجود بودند. علاوه قاعده‌ی زبان در اصول فقه هم عند الفریقین ثابت و مقررست که صیغه مخاطب غیر حاضر را شامل نمی‌باشد در معالم الاصول که اصول فقه شیعه است و در لکهنو داخل درس است مطبوعه لکهنو می‌نویسد: وما وضع لخطاب المشافهة نحو: یا أیها الناس ویا أیها الذین آمنوا لا یعم بصیغته من تأخر عن زمن الخطاب وإنما یثبت حكمه لهم بدلیل آخر. و لفظیکه برای خطاب مشافهه وضع کرده شده مثل: یا أیها الناس ویا أیها الذین آن را شامل نمی‌شود بسبب لفظ خود کسانی را که از زمان خطاب متاخر باشند و جز این نیست که ثابت می‌شود حکم آن برای ایشان بدلیلی دیگر.

۳) در احتجاج طبرسی در همان روایت است که جناب امیر فرمود: إن الكنایة عن أسماء ذوی الجرائم العظیمة لیست من فعله تعالى وإنها من فعل المغیرین والمبدلین الذین جعلوا القرآن عضین واعتاضوا الدنیا من الدین. هر آئینه کنایه از نام‌های ارتکاب کنندگان گناههای عظیمه از فعل حق تعالی نیست بلکه از فعل تغیر و تبدیل کنندگان است که قرآن را پاره پاره کردند و دنیا را بعوض دین حاصل کردند. ف: آن زندیق اعتراض کرده بود که چه سبب است که در قرآن توهین پیغمبران نام بنام است و ذکر بدکاران نام بنام نیست بلکه در اشارات و کنایات است مثلاً: ﴿ وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ ﴾[البقرة: ۸] و مثلاً ﴿ يَٰوَيۡلَتَىٰ لَيۡتَنِي لَمۡ أَتَّخِذۡ فُلَانًا خَلِيلٗا ٢٨ ﴾[لفرقان: ۲۹] جناب امیر بجواب همین اعتراض کلام مذکوره‌ی بالا ارشاد فرموده که حاصلش این است حق تعالی نام‌ها را ذکر فرموده بود جامعین قرآن نام‌ها را حذف کردند و بجای آن الفاظ کنایات نهادند.