باب (۴۷): احترام گذاشتن به نام‌های الله أو تغییر دادن نام به همین منظور
از ابوشریح سروایت است که کنیه‌اش «ابوالحکم» بود. رسول‌اللهصفرمود: «إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَكَمُ، وَإِلَيْهِ الْحُكْمُ، فَلِمَ تُكْنَى أَبَا الْحَكَمِ؟» یعنی: «فقط الله، حَکم است و حُکم و داوری از آنِ اوست». ابوشریح سعرض کرد: قوم من آن‌گاه که در چیزی دچار اختلاف می‌شدند، نزدم می‌آمدند و من در میانشان داوری می‌کردم و هر دو طرفِ دعوا، به قضاوتم راضی می‌شدند. رسول‌اللهصفرمود: «این، خیلی خوب است! اما آیا پسری داری؟» پاسخ داد: بله، به نام‌های: شریح، مسلم و عبدالله. رسول‌اللهصفرمود: بزرگترینشان کدام است؟» گفت: شریح. رسول‌اللهصفرمود: «پس تو ابوشریح هستی». [روایت ابوداود و دیگران] [۲۳۳]
[۲۳۳] سنن أبی داود، ش: ۴۹۵۵؛ و سنن النسائی، ش: ۵۳۷۸. آلبانی/این حدیث را صحیح دانسته است؛ ر.ک: الإرواء، ش: ۲۶۸۲، المشكاة، ش: ۴۷۶۶. و نیز: صحيح سنن أبي داود، ش: (۴۱۴۵،۴۹۵۵) وصحيح سنن النسائي، ش:۴۹۸۰.