باب (۲۷): درباره‌ی اَحکام باطل کردن سحر [و انواع آن]
از جابر سروایت است که از رسول الله صدرباره‌ی باطل کردن سحر از طریق سحر و جادو پرسیدند: فرمود: «هِي مِن عَمَل الشِّيطان». [روایت احمد با سند جید؛ وابوداود] [۱۴۱]یعنی: «این کار، از اعمال شیطان است».
و از امام احمد/در این‌باره پرسیدند؛ پاسخ داد: ابن‌مسعود ساین‌گونه کارها را مکروه و ناپسند می‌دانست.
و در [صحیح] بخاری آمده است که قتاده می‌گوید: از ابن‌مسیب پرسیدم: مردی جادو شده است و نمی‌تواند با همسرش همبستر شود؛ آیا باطل کردن سحرش جایز است؟ پاسخ داد: اشکالی ندارد، زیرا هدف، اصلاح است؛ و آنچه مفید باشد، ممنوع نیست.
و از حسن [بصری/]روایت است که باطل کردن سحر به وسیله‌ی سحر، فقط کار ساحران است.
ابن‌القیم-/- گوید: ابطال سحر بر دو نوع می‌باشد:
۱- باطل کردن سحر، با سحر و جادویی همانندِ آن؛ این روش، جزو کارهای شیطان است و سخن حسن بصری/، بر همین نوع ابطالِ سحر، حمل می‌شود؛ زیرا در این روش، باطل‌کننده‌ی سحر و فردِ جادوشده، هر دو به جن‌ها و شیاطین روی می‌آورند و آنها را خشنود می‌سازند تا سحر، باطل گردد.
۲- اما ابطال سحر به‌وسیله‌ی خواندن دعای شرعی و دم کردن و استفاده از داروها و دعاهای مباح، اشکالی ندارد و جایز می‌باشد.
[۱۴۱] مسند احمد (۳/۲۹۴)؛ سنن ابی‌داود، ش: ۳۸۶۸؛ آلبانی گوید: اِسنادش، صحیح است؛ ر.ک: المشکاة، ش: ۴۵۵۳.