باب (۳۸): پیروی از پیشوایان و رهبران دینی و سیاسی در حلال دانستن حرامها و حرام گردانیدن حلالهای الهی، بهمعنی قرار دادن آنان در مقام ربوبیت است
روایت است که ابنعباس بفرمود: «میترسم از آسمان بر شما سنگ ببارد؛ میگویم: رسولالله صچنین فرموده است، آنگاه شما میگویید: ابوبکر و عمر، چنین گفتهاند».
احمد بن حنبل/فرموده است: من از مردمانی که حدیث صحیح را میدانند و به سخن سفیان[/]استناد میورزند، تعجب میکنم؛ مگر نشنیدهاند که الله ﻷ میفرماید: ﴿فَلۡيَحۡذَرِ ٱلَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنۡ أَمۡرِهِۦٓ أَن تُصِيبَهُمۡ فِتۡنَةٌ أَوۡ يُصِيبَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾[النور: ۶۳]. «آنانکه بر خلاف فرمان پیامبر رفتار میکنند، از اینکه فتنه یا عذاب دردناکی به آنان برسد، بترسند».
امام احمد/افزود: آیا میدانید فتنه چیست؟ مراد از فتنه، شرک است؛ هرکه بخشی از سخن رسولالله صرا رد کند، چهبسا در دلش انحراف پدید آید و بدینترتیب هلاک گردد.
عدی بن حاتم سمیگوید: از رسولاللهصشنیدم که این آیه را تلاوت میکرد: ﴿ٱتَّخَذُوٓاْ أَحۡبَارَهُمۡ وَرُهۡبَٰنَهُمۡ أَرۡبَابٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِ﴾[التوبة: ۳۱]. «آنان، دانشمندان و راهبانشان و مسیح پسر مریم را به جای الله، به خدایی گرفتند». عدی سمیگوید: عرض کردم: ما، آنها را نمیپرستیدیم. رسولاللهصفرمود: «أَلَيْسَ يُحَرِّمُونَ مَا أَحَلَّ اللّهُ فَتُحَرِّمُونُهُ، ويُحِلُّونَ مَا حَرَّمَ اللّهُ فَتَسْتَحِلُّونَهُ؟» یعنی: «مگر غیر از این است که آنها حلالهای الله را حرام؛ و حرامهای الله را حلال میکردند و شما هم میپذیرفتید؟» گفتم: بله. فرمود: «فَتِلْكَ عِبَادَتُهُمْ»؛ [روایت احمد و ترمذی؛ ترمذی، این حدیث را حسن دانسته است.] [۱۹۷]یعنی: «همین به معنای پرستش آنهاست».
[۱۹۷] ترمذی، ش: ۳۰۹۵؛ آلبانی/در غایة المرام، ص ۲۰، این حدیث را حسن دانسته است.