خلاصه‌ی آنچه در این باب بیان شد:
۱- انجام عمل نیک یا کاری اخروی، به‌قصد دست‌یابی به کالای دنیا [نوعی شرک است].
۲- تفسیر آیه‌ی [۱۵ و نیز ۱۶] سوره‌ی هود.
۳- نامیدن چنین مسلمانی به بنده‌ی درهم و دینار. [۱۹۴]
۴- علت نام‌گذاری چنین شخصی به بنده‌ی درهم و دینار، این است که: «اگر از اموال دنیا برخوردار شود، خشنود می‌گردد و اگر برخوردار نشود، خرسند نمی‌گردد».
۵- فرمود: «(چنین شخصی) هلاک و سرنگون باد!» [۱۹۵]
۶- و فرمود: «اگر خاری به پایش بخَلَد، نمی‌تواند آن‌را از پای خود بیرون بکشد». [۱۹۶]
۷- تعریف از مجاهدی که دارای صفات بیان‌شده در حدیث باشد.
***
[۱۹۴] روشن است که کسی برای درهم و دینار سجده نمی‌کند؛ اما از آن جهت که محبت مال و پول، تمام وجودش را تسخیر می‌کند، از چنین کسی به بنده‌ی دینار یاد فرمود. [۱۹۵] يعني الله متعال به امور وی سر و سامان نمی‌دهد و کسی که چنین ویژگی‌هایی دارد، همواره پریشان و بی‌قرار است. [۱۹۶] زیرا مشغول زراندوزی‌ست یا فقط به انباشتن زر و پول می‌اندیشد.