خلاصه‌ی آنچه در این باب بیان شد:
۱- تفسیر آیه‌ی [۱۱] سوره‌ی تغابن.
۲- صبر و شکیبایی بر مقدرات الهی، جزو ایمان است.
۳- طعنه زدن به نسب، عملی کفرآمیز است. [۱۸۴]
۴- وعید شدید درباره‌ی کسی که در هنگام مصیبت، به سر و صورت بزند و گریبان پاره کند و آه و وایلا سر دهد و سخن جاهلی بر زبان بیاورد.
۵- نشانه‌ی اینکه الله متعال، نسبت به کسی اراده‌ی خیر نماید. [۱۸۵]
۶- علامت اینکه الله متعال، نسبت به کسی اراده‌ی بد نماید. [۱۸۶]
۷- نشانه‌ی محبت الله با بنده. [۱۸۷]
۸- حرام بودن بی‌صبری.
۹- پاداش رضا به قضا.
***
[۱۸۴] اما مسلمان را از دایره‌ی اسلام، خارج نمی‌کند. [۱۸۵] نشانه‌اش این است که «عقوبت یا نتیجه‌ی اعمال بدش را در دنیا به‌تعجیل می‌اندازد». [۱۸۶] در این صورت، «او را در گناهش رها می‌کند تا در روز قیامت به حسابش برسد». [۱۸۷] نشانه‌ی محبت الله با بنده، این است که او را می‌آزماید و به انواع مصیبت‌ها دچار می‌گرداند.