خلاصه‌ی آنچه در این باب بیان شد:
۱- تفسیر آیه‌ی [۸۲] سوره‌ی واقعه.
۲- بیانِ چهار عمل جاهلی [که در این امت باقی می‌مانند.]
۳- کفرآمیز بودن برخی از کارهای چهارگانه.
۴- برخی از اعمال کفرآمیز، انسان را از دایره‌ی اسلام خارج نمی‌کند. [۱۶۴]
۵- با نزول نعمت، برخی مؤمن؛ و برخی کافر می‌شوند.
۶- درک مفهوم ایمان در اینجا. [۱۶۵]
۷- درک مفهوم کفر در اینجا. [۱۶۶]
۸- درک مفهوم این سخن که: «فلان‌ستاره، کار خود را کرد». [۱۶۷]
۹- استاد برای تفهیم شاگردش، مسایل مورد نظر خود را در قالب پرسش مطرح کند؛ همان‌طور که رسول‌اللهصفرمود: «آیا می‌دانید پروردگارتان چه فرمود؟»
۱۰- وعید شدید درباره‌ی فرد نوحه‌خوان.
***
[۱۶۴] همان‌طور که در یکی از پانوشت‌های پیشین ذکر شد، برخی از انواع استسقاء از ستارگان، شرک اکبر؛ و برخی هم شرک اصغر می‌باشد. [۱۶۵] یعنی آنان‌که باران را فضل و رحمت الله می‌دانند، اهل ایمان هستند. [۱۶۶] نسبت دادن باران به ستارگان، کفر است. [۱۶۷] عبارت یادشده، به معنای این عبارت است که: "به سبب اقبال فلان و فلان ستاره بر ما باران بارید."