حبوط و تباهی دو نوع میباشد: عام و خاص
حبوط عام عبارت است از: باطل شدن همگی حسنات و نیکیها که این تنها به سبب ارتداد واقع میشود و باطل شدن همهی سیئات و گناهان که با توبه روی میدهد.
و حبوط خاص عبارت است از: باطل شدن بعضی از حسنات و سیئات با بعضی دیگر از آنها، که این باطل شدن و حبوط مقید و جزئی میباشد که دلالت قرآن و سنت و آثار و اقوال ائمه بر آن گذشت.
همانگونه که کفر و ایمان هریک دیگری را باطل کرده و از بین میبرد، همچنین شعبهای از هریک، در از بین رفتن شعبهای از دیگری تاثیر دارد، پس اگر شعبهای بزرگ باشد، در مقابل شعبههای زیادی از بین میرود. در سخن ام المومنینلدر مورد شخصی که معاملهی عینه را مجاز میدانست، تامل کن: «براستی جهادش همراه رسولاللهجرا باطل کرده است.»
چگونه این شعبه (معاملهی عینه) که الله متعال انجام دهندهی آن را به جنگ با الله و رسولشجفراخوانده است بر ابطال جنگ و جهاد با کفار چیره شده است به گونهای که جنگ مکروه (جنگ با الله و رسولش) جنگ محبوب (جنگ با کفار همراه رسول الله) را باطل کرده است. همانطور که محاربه و جنگی که نسبت به آن بغض دارد، محاربه و جنگ با دشمنانش که آن را دوست دارد، از بین برده و باطل میکند. والله مستعان.