دین شیعه نماز جمعه را تعطیل کرده است.
یکی دیگر از مخالفت‌های واضح و روشن آن‌ها با قرآن، تعطیل نمودن این آیه است: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نُودِيَ لِلصَّلَوٰةِ مِن يَوۡمِ ٱلۡجُمُعَةِ فَٱسۡعَوۡاْ إِلَىٰ ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَذَرُواْ ٱلۡبَيۡعَۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ٩﴾[الجمعة: ٩] «ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! هنگامی‌که در روز جمعه برای نماز اذان گفته شد به سوی (نماز و) ذکر الله بشتابید و خرید و فروش را رها کنید، اگر بدانید این برای شما بهتر است».
علی رغم اینکه این آیه به وضوح بر وجوب برگزاری نماز جمعه همراه با دیگر مسلمانان در مساجد دلالت دارد و نه نسخ شده و نه آیه‌ی دیگری جای آن را گرفته است، می‌بینیم که هیچیک از علمای شیعه به وجوب اقامه‌ی آن فتوا نداده‌اند و به مردم اختیار داده‌اند تا میان خواندن نماز جمعه و نماز ظهر در روز جمعه یکی را برگزینند، تا اینکه قائم آن‌ها که انتظارش به طول انجامیده است، ظهور نماید!!
هر چیزی که مخالف با قرآن باشد، ضرورتا دروغ است .. اما شیعه خود را در این زمینه به غفلت زده و منکر حق شده است، آیا از الله تعالی نمی‌ترسند در آن روز که ایشان را گرد آورد، روزی که چشم‌ها از هول و هراس باز می‌ماند و جز صدای آهسته چیزی شنیده نمی‌شود!!
آیا با اینکه خداوند متعال ورود مشرکین به حرم مکی را حرام کرده است، آن‌ها را دوستان خود قرار داده و عهده‌دار آن می‌کند؟!!
خداوند متعال می‌فرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّمَا ٱلۡمُشۡرِكُونَ نَجَسٞ فَلَا يَقۡرَبُواْ ٱلۡمَسۡجِدَ ٱلۡحَرَامَ بَعۡدَ عَامِهِمۡ هَٰذَاۚ﴾[التوبة: ٢٨] «ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! بی‌گمان مشرکان پلیدند، پس نباید بعد از اِمسال، به مسجد الحرام نزدیک شوند».
این آیه از جمله آیاتی است که عوام شیعه می‌خوانند، اما نمی‌اندیشند که چگونه خداوند پیامبر و مؤمنان را به تحریم ورود مشرکین پلید به مسجد الحرام فرمان می‌دهد و سپس ولایت و عهده‌داری حرم را از زمان بیعت ابوبکر و عمر و عثمان و دولت اموی و عباسی و عثمانی و پس از آنان تا به امروز به اهل سنت سپرده است؛ مگر امکان دارد که خداوند متعال به ما فرمان دهد تا چنین کنیم و سپس ولایت و عهده‌داری حرم را به مشرکین ناصبی بسپارد؟!!
از آنجا که اهل سنت از سوی رسول خدا ج و از آن روز تا به امروز، ولایت و امامت و عمارت و سقایت (آب دادن به حجاج) حرم را به عهده داشته‌اند، این اهل سنت هستند که اولیا و دوستان خداوند متعال می‌باشند که در این دو آیه توصیف آن‌ها آمده است: ﴿وَمَا لَهُمۡ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ ٱللَّهُ وَهُمۡ يَصُدُّونَ عَنِ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ وَمَا كَانُوٓاْ أَوۡلِيَآءَهُۥٓۚ إِنۡ أَوۡلِيَآؤُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُتَّقُونَ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ٣٤﴾[الأنفال: ٣٤] «و چرا الله آن‌ها را عذاب نکند، حال آنکه آنان (مردم را) از مسجد الحرام باز می‌دارند، درحالی‌که آنان متولیان و سرپرست آن نیستند (و لیاقت آن را ندارند) متولی و سرپرست آن تنها پرهیزگارانند، ولی بیشترشان نمی‌دانند».
﴿إِنَّمَا يَعۡمُرُ مَسَٰجِدَ ٱللَّهِ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَأَقَامَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَى ٱلزَّكَوٰةَ وَلَمۡ يَخۡشَ إِلَّا ٱللَّهَۖ فَعَسَىٰٓ أُوْلَٰٓئِكَ أَن يَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُهۡتَدِينَ١٨﴾[التوبة: ١٨] «مساجد الله را فقط کسی آباد می‌کند که به الله و روز آخرت ایمان آورده باشد و نماز را بر پا دارد و زکات را بدهد و جز از الله نترسد، امید است که اینان از هدایت یافتگان باشند».
اگر واقعا این شیعیان، شیعه‌ی اهل بیت بودند، خداوند متعال آن‌ها را بر حرم مکی مسلط می‌کرد، بلکه خداوند متعال آن‌ها را از پاک‌ترین مکان‌های روی زمین دور نموده است و قم و کربلا و نجف و دیگر ضریح‌ها و قبور را برای آن‌ها زینت داده است که برای حج عازم آن‌ها می‌شوند، زیرا در معرض استدراج هستند و گمان می‌کنند کار نیک انجام می‌دهند.
وقتی عوام شیعه قم و کربلا و نجف و ... را چنان بزرگ می‌کنند و مقدس جلوه می‌نمایند، آیا یک عاقل در میان آن‌ها پیدا نمی‌شود که قبل از پرسش از علمای خود، از خود بپرسد: اگر مقدسات ما اینقدر نزد الله و رسولش گرامی و مقدس است، چرا خداوند در کتاب خود از آن یادی نکرده است، حتی یک آیه ذکر نکرده است تا مقام و جایگاه آن برای همگان ثابت گردد، چنانکه نام مسجد یا بیت الحرام را حدود ١٧ مرتبه در آیات روشن خود آورده است؟!.