تعداد زیاد راویان مجهول
در میان ایراداتی که شیعهی دوازدهی امامی برای تصحیح روایات خود با آن روبرو هستند، وجود تعداد زیاد راویان مجهول است که برای فرار از این معضل، علمای متأخر آنها که صاحبان کتابهای موسوم به موسوعات هستند (مامقانی، خویی، اردبیلی و شاهرودی) به توثیقات عمومی پناه بردهاند؛ به عنوان مثال خویی تمامی روایانی را که در اسناد "کامل الزیارات" جعفر بن قولویه قمی (٣٦٨هـ) قرار گرفتهاند، توثیق میکند، اما زمانی که دچار تناقض میشود، در کتاب معجم رجال الحدیث، از این قاعده رجوع میکند و تنها به توثیق شیوخ ابن قولویه اکتفا میکند.
برای دانستن تعداد راویان مجهول موجود در روایات و کتابهای آنها کافی است به عنوان مثال بدانیم که خویی برای ١٥٦٧٨ راوی در کتاب معجم رجال الحدیث خود شرح حال نوشته است که از این بین به جهالت ٨٠٦٩ راوی حکم داده است که ٧٩٨٢ مرد و ٨٧ زن میباشند و این آمار در کتاب "المفید من معجم رجال الحدیث" اثر محمد جواهری، شاگرد خویی آمده است، کسی که کتاب "معجم رجال الحدیث" استادش را مختصر نمود.