بخش نهم: برخی از اسمای حسنی بر چند صفت دلالت می‌نمایند.
امام ابن قیم /می‌گوید: برخی از نام‌های نیک خداوند، بر چند صفت دلالت می‌نمایند. چنین اسم‌هایی همه آن صفات را در بر می‌گیرد؛ همانطور که هر اسم بر صفتی که دارد، دلالت می‌نماید. مانند عظيم(بزرگ) و مـجيد، و صمد.
ابن عباس سدر روایتی که ابن ابی حاتم در تفسیرش نقل نموده، گفته است: صمد یعنی سرور و آقایی که در سروری خود، کامل است و شرافتمندی که در شرافتش کامل می‌باشد.
عظیم، کسی که در عظمت خود، کامل است؛ حلیم، کسی که در حلم و بردباریش به کمال رسیده است و علیم، یعنی دانایی که در داناییش کامل می‌باشد؛ حکیم، باحکمت و فرزانه‌ای که در حکمت و فرزانگی‌اش کامل است.
او، کسی است که در انواع شرافت و سیادت خود کامل می‌باشد؛ او، خداوند سبحان است؛ این، صفت اوست و شایسته کسی جز او نمی‌باشد. او، همتایی ندارد و هیچ چیزی مانند او نیست؛ پاک است خداوند یگانه و قهار.
این نکته، بر بسیاری از کسانی که در تفسیر اسمای حسنی به کلام روی آورده و به آن پرداخته‌اند، پنهان مانده است. آنها، اسم را بدون معنی آن تفسیر کرده و ناآگاهانه آن را ناقص نموده‌اند. پس هرکس، بطور کامل از این آگاهی نداشته باشد، حق اسم اعظم را کاملا ادا نکرده و معنی آن را تلف و ضایع نموده است؛ پس در آن بیندیش [۱٩].
[۱٩] بدائع الفوائد امام ابن قیم /۱/۱۶۸ نشر مکتبة الریاض الحدیثۀ با اندکی تصرف.