الحسيب
الله أمی‌فرماید: ﴿وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا﴾[النساء: ۶]. یعنی: «و کافی است الله، حسابرس و مراقب باشد».
و می‌فرماید: ﴿أَلَا لَهُ الْحُكْمُ وَهُوَ أَسْرَعُ الْحَاسِبِينَ﴾[الأنعام: ۶۲]. یعنی: «هان! فرمان و داوری، از آنِ خدا است و بس و او، سریع‌ترین حسابگران است».
۱- خداوند، بندگانش را برای تحصیل امور مهم دینی و نیز زمینه دستیابی به منافع و دور کردن زیان‌های دنیوی، بس است.
۲- و حسيببه معنی خاص‌تر، یعنی اینکه خداوند، بنده پرهیزگار و کسی را که بر او توکل نموده، بس است و این کفایت، دین و دنیای او را بهبود می‌بخشد.
۳- همچنین حسيب، ذاتی است که اعمال خوب و بد بندگانش را ثبت و ضبط می‌نماید و آنها را بر اساس آن محاکمه و محاسبه می‌کند؛ اگر اعمالشان خوب باشد، به آنها پاداش نیک می‌دهد و اگر بد باشد، آنان را مجازات می‌کند.
خداوند متعال می‌فرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ حَسۡبُكَ ٱللَّهُ وَمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ٦٤﴾[الأنفال: ۶۴]. یعنی: «ای پیغمبر! خدا، برای تو و برای مؤمنانی که از تو پیروی کرده‌اند، کافی و بسنده است».
پس به هر اندازه که بنده، در ظاهر و باطن از پیامبر جپیروی نماید و بندگی خدا را انجام دهد، به همان اندازه مورد حمایت و کفایت الهی قرار می‌گیرد [۸۱]. [۸۱] الحق الواضح المبین ص٧۸ و شرح النونیة هراس۲/۱۰۳.