المهيمن
خداوندی که بر چیزهای پوشیده و آنچه در دل‌ها پنهان است، آگاه و مطلع می‌باشد؛ ذاتی که علم و آگاهی او، هر چیزی را در احاطه دارد [۱۰٧]. بغوی می‌گوید: مهيمن، یعنی ذاتی که مراقب و گواه بر اعمال بندگانش می‌باشد و این، قول ابن عباس سو مجاهد و دیگران است و مهيمنیعنی مراقب [۱۰۸]. [۱۰٧] تفسیر سعدی ۵/۶۲۴. [۱۰۸] تفسیر بغوی ۴/۳۲۶.