بخش سیزدهم: مراتب برشمردن نام‌های نیک خداوند که هر کس، آنها را حفظ نماید، وارد بهشت می‌شود.
در اینجا مراحل برشمردن و حفظ کردن نام‌های خدا بیان می‌شود. گفتنی است: هرکس، آنها را حفظ نماید، وارد بهشت می‌شود و این، محور سعادت و نجات و رستگاری است.
مرحله اول: برشمردن کلمات و تعداد آنها.
مرحله دوم: فهمیدن معانی آنها و آنچه بر آن دلالت می‌نمایند.
مرحله سوم: خواندن خداوند با اسمای حسنی آنگونه که خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَلِلَّهِ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ فَٱدۡعُوهُ بِهَا﴾[الأعراف: ۱۸۰]. یعنی: «و خداوند، دارای نام‌های نیکوست؛ پس او را بدانها بخوانید».
و این، دو مرحله دارد؛ یکی: ستایش و عبادت است و دیگری خواستن از خداوند با توسل به اسمای حسنی.
پس او را فقط باید با نام‌های نیکو و صفات والایش ستایش کرد و از او فقط باید با اسماء و صفاتش مسألت و درخواست نمود. از اینرو نباید گفت: یا موجود، یا شیء، و یا ذات مرا بیامرز و بر من رحم کن؛ بلکه در هر خواسته‌ای با نامی از او خواسته می‌شود که آن نام، مقتضی آن خواسته باشد و سؤال کننده، باید با توسل با همان نام از او بخواهد. هرکس در دعاهای پیامبران و بویژه دعاهای خاتم پیامبران جبیندیشد، می‌بیند که دعاها با این اصل مطابق است. چنانچه برای درخواست روزی از خداوند، می‌گوییم: يا رزاقو برای طلب آمرزش، می‌گوییم: يا غفّار!.