شرح اسمای حسنی در پرتو قرآن و سنت

بديع السموات و الارض

خداوند متعال می‌فرماید: ﴿بَدِيعُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَإِذَا قَضَىٰٓ أَمۡرٗا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ١١٧﴾[البقرة: ۱۱٧]. یعنی: «هستی بخش آسمان‌ها و زمین، اوست و هنگامی که فرمان وجود چیزی را صادر کند، تنها بدو می‌گوید: باش! پس می‌شود».

یعنی ذاتی که آنها را در نهایت زیبایی و آفرینش شگفت انگیز و نظام عجیب و استوار، آفریده و پدید آورده است. خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَهُوَ ٱلَّذِي يَبۡدَؤُاْ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ﴾[الروم: ۲٧]. یعنی: «اوست که آفرینش را آغاز کرده است و سپس آن را باز می‌گرداند».

خداوند ﻷ، آفرینش آنها را آغاز نمود تا آنها را بیازماید که کدام یک عمل بهتری انجام می‌دهد؛ سپس آنها را دوباره به وجود می‌آورد تا کسانی را که کار نیک کرده‌اند، پاداش نیک بدهد و بدکاران را به سزای کارهای بدشان برساند. همچنین اوست که ایجاد مخلوقات را به صورت تدریجی آغاز می‌کند و سپس در هر زمان آن را تکرار می‌نماید.

خداوند متعال، می‌فرماید: ﴿إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٞ لِّمَا يُرِيدُ﴾[هود: ۱۰٧]. یعنی: «بی گمان پروردگار تو، هر کاری را که بخواهد، انجام می‌دهد».

﴿ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ١٥ فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ١٦﴾[البروج: ۱۵-۱۶]. یعنی: «او، صاحب تخت و دارای مجد و عظمت است؛ آنچه بخواهد، به انجام می‌رساند».

این از کمال قوت خدا و نفوذ مشیت و قدرت اوست که هر کاری که بخواهد، بدون اینکه مخالف و بازدارنده‌ای داشته باشد، انجام می‌دهد. او در کاری که انجام می‌دهد، هیچ پشتیبان و یاوری ندارد؛ بلکه هرگاه چیزی بخواهد، به آن می‌گوید: پدید آی، پس پدید می‌آید. با اینکه او، هر آنچه اراده نماید، به انجام می‌رساند، اما اراده و خواست او، تابع حکمت و ستایش اوست. پس او به کمال قدرت و نفوذ مشیت، موصوف است. و حکمت او، هر آنچه را که کرده و می‌کند، فرا می‌گیرد [۱۱۸]. [۱۱۸] تفسیر الکریم الرحمن ۵/۶۲۸-۶۲٩.