مطلب اول: اکتفا کردن به نامهایی که در قرآن و سنت وارد شده‌اند
هر پژوهشگر باریک بین می‌تواند در میان نامهایی که ما در صفحات گذشته برشمردیم، اسم‌هایی را پیدا کند که در قرآن و سنت وارد نشده‌اند؛ مثلا نامهای الأبد، الأمد، البرهان، البالي، البارّ، الثابت، الدائم، الرشيد، السالـم، الشفيع، القديم، الكائن، الـمنير، البادي والـمذكوردر قرآن و سنت وارد نشده‌اند.
شاید کسانی بگویند: نامهایی از قبیل البرهان، الباری و الرشید در سنت وارد شده‌اند. در پاسخ آنها باید گفت: نصوصی که این نامها در آنها ذکر شده‌اند، مثل حدیث ترمذی و حدیث ابن ماجه، صحیح نیستند.
ما در برشمردن نامهای خداوند صرفا بر قرآن و سنت اکتفا می‌نماییم و از چهارچوب آنها بیرون نمی‌رویم؛ زیرا نامهای خداوند توقیفی هستند. لذا نباید نامی را بر خداوند اطلاق نماییم که او خودش چنین نامی را بر خود ننهاده و پیامبر هم از جانب خداوند آن نام را ذکر نکرده است.
از آنجایی که ما در این باب قائل به تخطی از قرآن و سنت نیستیم، با کسانی که در این باره تنها بر قرآن اکتفا می‌کنند موافق نیستیم؛ زیرا آنچه را که پیامبر اکرم صآورده، همانند قرآن حق است. پس سخن کسانی که در این باب تنها به نصوص قرآن اکتفا می‌کنند، حجت نیست. چون نامهایی مانند الحنان، الـمنان، السبوح، الشافي والـمحسندر قرآن ذکر نشده‌اند؛ بلکه صرفا در احادیث پیامبر اکرم صوارد شده‌اند.
در بحث سنت نیز صرفا به احادیثی استدلال می‌نماییم که به صحت رسیده باشند و از استدلال به احادیث ضعیف و ساختگی پرهیز می‌کنیم. چرا که اسم‌هایی مانند الأبد، الرشيد و الصبوردر احادیث ضعیف وارد شده‌اند؛ لذا نمی‌توانند جزو نامهای خداوند متعال قرار گیرند.