اسما و صفات الهی

سوم: تمسک به قرآن و سنت

مهم‌ترین ویژگی پیروان منهج قرانی و نبوی این است که آنها متمسک به قرآن و سنت می‌باشند؛ ‌آنهم در جهت اجابت دستور خداوند متعال که می‌فرماید:

﴿وَٱعۡتَصِمُواْ بِحَبۡلِ ٱللَّهِ جَمِيعٗا وَلَا تَفَرَّقُواۚ﴾[آل عمران: ۱۰۳].

«و همگی به ریسمان خدا ـ قرآن ـ چنگ زنید و پراکنده نشوید».

بدون شک، تمسک به قرآن و سنت، عقل را از گمراهی، نفس را از کجرویها و دل را از انحراف مصون نگه می‌دارد. به همین سبب، علمای ما می‌گویند: تمسک به قرآن تنها راه نجات است؛ امام مالک می‌گوید: «سنت همانند کشتی نوح است که هرکس بر آن سوار شود، نجات می‌یابد‌ و هرکس از آن دوری کند، هلاک می‌شود» [۱۸۲].

بلی، اهل حق کاملاً معانی قرآن کریم را می‌دانستند و بر مسایلی که نصوص قرآنی بر آنها دلالت می‌نمود یا خود از آن استنباط می‌کردند، ملتزم و پایبند بودند. آنها هرگز بر اساس خیال‌های فلسفی، تکیه بر رأی و قیاس و ذوق و سلیقه‌ی خود، حرکت نمی‌کردند. اینگونه بود که این منهج، آنان را به راه راستی رهنمون گردید که خداوند متعال به ما دستور می‌دهد تا از آن پیروی نماییم:

﴿وَأَنَّ هَٰذَا صِرَٰطِي مُسۡتَقِيمٗا فَٱتَّبِعُوهُۖ وَلَا تَتَّبِعُواْ ٱلسُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمۡ عَن سَبِيلِهِۦ﴾[الانعام: ۱۵۳].

«این راه ـ که من آن را برایتان ترسیم و بیان کردم ـ راه مستقیم من است. پس از آن پیروی کنید و از راههای ـ باطلی که شما را از آن نهی کرده‌ام ـ پیروی نکنید که شما را از راه خدا منحرف و پراکنده می‌سازد‏».

[۱۸۲] مجموعه فتاوای شيخ الاسلام (۴/۱۳۷).