باب چهارم: شیعه و اهانت آن‌ها به اهل بیت
شیعه هیچگاه دوستدار اهل بیت و مطیع آن‌ها نبوده است و این امر با نصوص کتاب‌های خود شیعه ثابت شده است. آن‌ها از همان روز اول که به وجود آمده‌اند، هدفی جز فاسد کردن عقاید صحیح اسلامی و مخالفت با آن و ضربه زدن به مسلمانان و اهانت به بزرگان و پیشینیان اسلام نداشتند و در رأس آن‌ها به حامل شریعت پاک و امام این امت بزرگ و اصحاب وی و شاگردانش و جانشینان راشدش و اهل بیت پاکش تهمت زدند.
دلیل اینکه ما این کتاب را به اسم شیعه و اهل بیت نامگذاری کردیم، همین است که آن‌ها خود را نهالان کاشته شده توسط اهل بیت می‌دانند. ادعا می‌کنند که اهل بیت قواعد مذهبشان را بنا نهادند و اصول عقایدشان را ثابت کردند و علاوه بر این، آن‌ها کسانی بودند که شیعه را به وجود آورده و تربیت کردند. و این شیعیان چنان رابطه‌ای با اهل بیت دارند که هیچکس چنین رابطه‌ای با آن‌ها نداشته است.
درباره‌ی ادعاها و پندارهای آن‌ها به تفصیل سخن گفتیم و رابطه‌ی آن‌ها و اطاعت و حبّ‌شان را نسبت به اهل بیت در ابواب پیشین توضیح دادیم. اما در این باب و باب آخر، می‌خواهیم که یک جنبه‌ی دیگر از عقاید شیعه را پیش روی خواننده بگذاریم. این قوم به مخالفت و سرپیچی با اهل بیت و دروغ و افترا بر آن‌ها کفایت نکرده‌اند بلکه تا حد اهانت و بدگویی غلو کرده‌اند. اهانت صریح و آشکار نه اهانت مخفی و غیر ظاهری. گویی آن‌ها منظورشان از حبّ اهل بیت چیزی جز دشنام و فحش به خلفای رسول الله جو یارانش نیست و هنگامی که از این کار فراغت یافتند، آنچه در سینه دارند به اسم حبّ اهل بیت و به نام آن‌ها بیرون می‌ریزند چرا که هدف آن‌ها حبّ بعضی‌ها و بغض بعضی‌ها نیست بلکه تنها هدف آن‌ها ایجاد شک و تردید در میان مسلمانان و برانگیختن بغض و کینه در میان آن‌ها و نابودی کیان اسلام و امت اسلامی است. وگرنه آیا اهانت به اهل بیت پیامبر جو اهل بیت علی جایز است؟ و آیا اهانت به خود رسول الله جو خود علیسدرست است؟