نماز پیامبر صلی الله علیه وسلم

قرائت

سپس پیامبر به خداوند پناه می‌برد و می‌گفت: «أَعُوذُ بِالله مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ مِنْ هَمْزِهِ وَنَفْخِهِ وَنَفْثِهِ» [۱۸۴]. «از شر و وسوسه، تکبر و شعر (نکوهیده‌ی) شیطان رجیم به خدا پناه می‌برم». و گاهی این را اضافه می‌کرد و می‌فرمود: أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ... [۱۸۵]سپس «بسم الله الرحمن الرحيم»را بر زبان می‌راند، بی‌آنکه آن را بلند بگوید [۱۸۶].

[۱۸۴] ابوداود، ابن ماجه، دارقطنی و حاکم آن را آورده‌اند. حاکم، ابن حبان و ذهبی صحیحش دانسته و در «إرواء الغلیل» (۳۴۲) تخریج شده است. معانی سه واژه‌ی مندرج در متن حدیث برگرفته از حدیثی است صحیح که به صورت مرفوع و مرسل از پیامبرصنقل شده است. مقصود از شعر، شعر نکوهید و مذموم است، وگرنه شعر خوب مورد تأیید است! حضرت فرموده است: «إن من الشعر حکمة» برخی از اشعار حکمت آمیزند. روایت بخاری. [۱۸۵] ابوداود و ترمذی با سند صحیحی آورده‌اند و أحمد در «مسائل ابن هانی» (۱/۵۰ چاپ المکتب) بدان معتقد است. [۱۸۶] بخاری، مسلم، ابوعوانه، طحاوی و أحمد.