نشستن بین دو سجده
وقتی که در این فاصله مینشست با تکیه بر پا بر نشیمنگاه مینشست [۴۸۱].
[۴۸۱] مسلم، ابوعوانه و ابوالشیخ در «مارواه ابوالزبیر عن غیر جابر» (شماره ۱۰۴-۱۰۶) و بیهقی. ابن قیم در این خصوص دچار اشتباه شد. وی گفته است: از پیامبر جز همین مورد، در این باره حدیثی روایت نشده است. در جواب وی باید گفت که، چنین چیزی چگونه صحیح است، درحالی که این قضیه در حدیث ابن عباس در صحیح مسلم، ابوداود و ترمذی آمده است! ترمذی و دیگران نیز صحیحش دانسته. ابواسحاق حربی در «غریب الحدیث» (ج۵/۱۲/۱) از طاووس روایت کرده که او ابن عمر و ابن عباس را دید که بر نوک پای خود مینشستند و سند آن صحیح است. خدا رحمت کند امام مالک را که گفت: «ما منا من أحد إلا رد ورد علیه إلا صاحب هذا القبر وأشار إلی قبرهص» جماعتی از صحابه و تابعین و غیره بدین سنت عمل میکردند که بحث مفصل آن در «الأصل» آمده. به نظر من این غیر از آن نشستن است که از آن نهی شده که در نشستن تشهد خواهد آمد.