تشهد اول
پس از فراغت از رکعت دوم، حضرت برای تشهد می‌نشست و چنانچه نماز دو رکعتی بود، مانند نماز صبح مفترش می‌نشست [۵۰۴]، به همان صورت جلوس بین دو سجده؛ همچنین در تشهد اول [۵۰۵]از نماز سه رکعت یا چهار رکعتی. به آن شخص هم که نمازش را خوب نمی‌گزارد فرمود: «هر گاه در وسط نماز نشستی طمأنینه پیدا کن و ران چپت را مفترش کن؛ یعنی آن را بگستران و بر آن بنشین و بعد تشهد را بخوان» [۵۰۶]. هر گاه حضرت برای تشهد می‌نشست کف دست راست را بر روی ران یا زانوی راست می‌نهاد و نیز کف دست چپ را بر ران یا زانوی چپ [۵۰۷]و انتهای آرنج راست را بر ران راستش می‌گذاشت [۵۰۸]. پیامبر مردی را که در نماز بر دست چپ تکیه کرده بود (از این کار) منع کرد و فرمود که: این نماز یهود است [۵۰۹]. در عبارتی آمده: «لاَ تَجْلِسْ هَكَذَا إِنَّمَا هَذِهِ جِلْسَةُ الَّذِينَ يُعَذَّبُونَ» [۵۱۰]. «این گونه منشین چون این نوع نشستن از آن کسانی است که عذاب می‌شوند» حدیث دیگری آمده که «هي قعدة الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ» [۵۱۱]. «این نشستن مغضوبان است».
[۵۰۴] نسائی (۱/۱۷۳) با سند صحیح. [۵۰۵] بخاری و ابوداود. [۵۰۶] ابوداود و بیهقی با سند حسن. [۵۰۷] مسلم و ابوعوانه. [۵۰۸] ابوداود و نسائی با سند صحیح. [۵۰۹] بیهقی و حاکم روایت کرده‌اند و حاکم صحیحش دانسته، ذهبی موافق اوست و این با حدیث بعدی در «الارواء» تخریج شده است. [۵۱۰] احمد و ابوداود با سند حسن. [۵۱۱] عبدالرزاق روایت کرده و عبدالحق در «أحکام» (۱۲۸۴ ـ با تحقیق بنده) آن را صحیح دانسته است.