۸- اهانت دجلان به علی بن حسین (زین العابدین ) - /-
علی بن حسین فرزند برومند حسین بن علی و ملقب به امام زین العابدین نزد این دجالان شخصی خوار و زبون می‌باشد که برای حفظ جان خود حاضر است به هر ذلت و خواری تن در دهد. در کتاب اصول کافی در مورد علی بن حسین - /- این روایت ذکر شده است: «هنگامیکه یزید بن معاویه برای ادای حج از مدینه می‌گذشت مدتی را در این شهر استراحت کرد. او به هنگام اقامت خود در مدینه یکی از قریشیان را به حضور خود طلبید و به او گفت: آیا به این مسأله اعتراف داری که تو بنده من هستی و اگر بخواهم می‌توانم تو را بفروشم و یا اینکه تو را همچنان بنده خود نگاه دارم؟ مرد قریشی به او گفت: به خداوند سوگند که اصل و نسبت تو از اصل و نسب من والاتر و ارجمندتر نیست. و پدر تو نیز از پدر من والاتر نبوده و تو نیز از من بهتر و برگزیده تر نیستی. پس چگونه خود را بنده تو بدانم؟ یزید به او گفت: به خداوند سوگند اگر دستور مرا نپذیری گردنت را خواهم زد. مرد به او گفت: کشتن من هرگز از کشتن حسین بن علی هولناک‌تر و دردناک‌تر نخواهد بود. یزید با شنیدن این سخن امر کرد سر مرد را از گردنش جدا کنند.
آنگاه یزید دستور داد علی بن حسین (امام زین العابدین) را احضار کردند و از ایشان همان چیزی را خواست که از مرد قریشی خواسته بود. علی بن حسین -علیهما السلام- خطاب به او فرمود: اگر به آنچه می‌گویی گردن ننهم مرا نیز مانند آن مرد خواهی کشت؟
یزید گفت: بله، علی بن حسین با شنیدن این سخن خطاب به یزید گفت: به آنچه از من خواستی گردن می‌نهم. من بنده‌ای ناگزیر هستم. تو می‌توانی مرا بنده خود نگاه داری و یا اینکه مرا بفروشی» [۳۲۳].
ببینید چگونه دلاوری و شجاعت امام زین العابدین - /- را از انسان‌های معمولی نیز کمتر می‌دانند و ایشان را متهم می‌کنند که به ذلت و خواری بنده بودن تن در داده‌اند.
علاوه بر این، به مادر امام زین العابدین نیز اهانت کرده‌اند. در یکی از روایات گفته شده: «تمام مردم پس از قتل حسین بن علی مرتد گشتند مگر پنج تن که عبارتند از ابو خالد کابلی و یحیی بن ام الطویل و جبیر بن مطیع و جابر بن عبدالله و شبکه همسر حسین بن علی» [۳۲۴]. نمی‌دانیم چرا نام شبکه را ذکر کرده‌اند، اما نام مادر علی بن حسین یعنی شهربانو از لیست مؤمنین حذف شده است!
[۳۲۳] الروضه من الکافی ج ۸ ص ۲۳۴- ۲۳۵. [۳۲۴] مجالس المومنین للشوشتری، المجلس الخامس ص ۱۴۴ ط طهران.