تشیع و معتقدات آن

رد براین اعتقاد

می توان قبح و شناعت این اعتقاد را بزرگ‌ترین دلیل بر بطلان آن به حساب آورد. این قبح و شناعت به گونه‌ای است که بزرگان و سردمداران تشیع را مجبور ساخت در ایام نخستین سرسبز کردن این اعتقاد آن را بصورت بسیار مخفیانه در بین شیعیان مطرح و تبلیغ کنند. آن‌ها مخفیانه عمل کردن خود را بدین صورت توجیه می‌کردند که: «اگر عوام شیعیان از این اعتقاد آگاه گردند خود را در گناهان و معاصی غوطه ور خواهند ساخت. چون خواهند دانست در روز قیامت گناهان آن‌ها به گردن دیگران خواهد افتاد» [۴۴۱]. قبح و شناعت گروه اندکی از علمای تشیع همچون المرتضی و ابن ادریس را بر آن داشت که به انکار چنین اعتقادی بپردازند [۴۴۲]. اما انکار آن‌ها نتوانست در مقابل روایات مکذوبه بسیار، خود را مطرح سازد و طولی نکشید که در زیر خروارها روایات دروغین ناپدید گشت.

بایستی دانست کلینی یکی از کسانی است که بزرگ‌ترین نقش را در انتشار یافتن این اعتقاد ایفا کرده است. او یکی از ابواب کتاب خود را «باب سرشت مؤمن و سرشت کافر» نامیده و هفت روایت دروغین را در آن جای داده است [۴۴۳]. مجلسی نیز یکی دیگر از پرچمداران ترویج این گمراهی و ضلالت بوده است. او یکی از ابواب کتاب خود را «باب سرشت و میثاق [۴۴۴]» نامیده و در آن شصت و هفت روایت مکذوبه جای داده است.

ما اگر بخواهیم مختصری در رد بر این اعتقاد صحبت کنیم بایستی بگوییم:

۱- این اعتقاد مخالف فرمایش الهی است که در آن بیان شده تمام مردم بر سرشت و فطرتی آفریده شده‌اند که آن‌ها را به فرمانبردار بودن از او امر الهی امر می‌کند. معبود بر حق در سوره الروم آیه شماره ۳۰ می‌فرماید:

﴿فَأَقِمۡ وَجۡهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفٗاۚ فِطۡرَتَ ٱللَّهِ ٱلَّتِي فَطَرَ ٱلنَّاسَ عَلَيۡهَاۚ﴾[الروم: ۳۰].

«رو بسوی آئین اسلام آور و از ادیان باطله روی برگردان. (رو بسوی آئین اسلام نهادن و از ادیان باطله روی بر گرداندن) همان فطرت و سرشتی است که خداوند مردمان را بر آن آفریده است».

در این آیه معبود بر حق فرموده است تمام انسان‌ها را بر یک فطرت و سرشت که همان فطرت فرمانبردار بودن از اوامر الهی است، آفریده است. این آیه کریمه به ما می‌گوید سخنان سردمداران شیعه که معتقد هستند خداوند فطرت انسان‌ها را به هنگام آفریدن آن‌ها متفاوت قرار داده‌اند، چیزی جز یاوه سرایی و دروغگویی نیست.

۴- براساس این اعتقاد باطل که ساخته و پرداخته سردمداران تشیع می‌باشد، در روز قیامت خداوند اجر و پاداش و نتیجه زحمات گروهی را به گروه دیگری می‌دهند و گناهان و معاصی افرادی را به گردن افراد دیگری خواهند انداخت. آیا این اعتقاد باطل عدل الهی را زیر سؤال نمی‌برد؟ آیات بسیاری در قرآن مجید بر این ادعای دجالان مهر بطلان می‌زنند. خداوند متعال در قرآن مجید می‌فرماید:

﴿وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۚ﴾[الأنعام: ۱۶۴].

«بار گناه کسی را دیگری به دوش نخواهد گرفت».

و در آیه دیگری خالق هستی فرموده است:

﴿كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ ٣٨﴾[المدثر: ۳۸].

«هر شخصی در گرو عملی است که انجام داده است».

و در سوره الزلزلة خداوند متعال می‌فرماید:

﴿فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ ٧ وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ ٨﴾

[الزلزلة: ۷-۸].

«هر کس به اندازه ذره‌ای کار نیک انجام دهد، پاداش آن را خواهد دید. و هر کس به اندازه ذره‌ای مرتکب عمل حرام گردد، به کیفر خود خواهد رسید».

و همچنین خداوند متعال در آیه دیگری مى‌فرماید:

﴿ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَىٰ كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡۚ لَا ظُلۡمَ ٱلۡيَوۡمَۚ﴾[المؤمن: ۱۷].

«امروز هر کس در مقابل آنچه (از نیک و بد) انجام داده پاداش و یا عقاب خواهد دید. امروز هیچ ظلم و ستمی در کار نخواهد بود».

[۴۴۱] الانوار النعمانیه للجزایری ۱/۲۹۵ مؤسسه الاعلمی ، بیروت. [۴۴۲] الانوار النعمانیه للجزایری ۱/۲۹۳ (چاپ سابق الذکر). [۴۴۳] اصول الکافی للکلینی ۲/۲-۶ تصحیح و تعلیق: علی اکبر الغفاری ، دار الکتب الاسلامیه، طهران، ط: الثالثه : ۱۳۸۸ هـ. [۴۴۴] بحار الانوار للمجلسی۵/۲۲۵-۲۷۶ (چاپ سابق الذکر).