تشیع و معتقدات آن

شیعه و ازدواج موقت (صیغه)

در مذهب تشیع بر خلاف فرمایشات الهی و رهنمودهای رسول الله جو آنچه از امیر المومنین علی بن ابی طالب سنقل شده، صیغه نه تنها بر اباحت خود باقی مانده است، بلکه آن را یکی از عظیم‌ترین اعمال صالحه و نیکو که انسان را از اهل بهشت می‌سازد دانسته شده و منکر آن کافر و دشمن اسلام و اهل بیت شمرده می‌شود.

دجالان در روایتی جعلی از جعفر صادق - /- نقل کرده‌اند که: «هر کس به رجعت [۵۸۴]و صیغه ایمان نداشته باشد، از ما نیست» [۵۸۵].

و در ورایت دروغین دیگری ادعا شده که امام صادق - /- گفته‌اند:

«متعه (صیغه) جزئی از دین ما و دین اجداد ما است. هر کس به آن عمل کند، به دین ما عمل کرده و هر کس آن را نپذیرد دین ما را نپذیرفته و پیرو دینی دیگر شده است. متعه (صیغه ) تقربی است به نیاکان و امانی است از شرک. فرزندی که از نکاح متعه بدنیا آید از فرزندی که از نکاح دائم بدنیا می‌آید بهتر و افضل‌تر است. منکر متعه مرتد و کافر و قبول کننده آن مؤمن و موحد است. متعه دو اجر دارد. اجر صدقه ای که به زن داده می‌شود و اجر خود متعه» [۵۸۶].

دجالان همچنین ادعا می‌کنند پیامبر جفرموده‌اند: «هر کس در دوران زندگانیش صیغه نکرده باشد، روز قیامت بینی بریده خواهد بود» [۵۸۷].

در این میان برخی از علما و بزرگان شیعه برای ماست مالی کردن مسأله صیغه که بسبب وجود روایات فراوان، جرأت مردود دانستن آن را نداشته‌اند صیغه را در مذهب تشیع تنها یک امر مباح معرفی کرده‌اند. از میان این اشخاص می‌توان سید محسن امین می‌باشد، اما این نه بدان معنا است که بر هر فرد واجب است به آن عمل کند. چون چه بسیارند اعمال مباحی که انسان از انجام دادن آن‌ها اباء دارد» [۵۸۸].

بایستی از جناب آقای عاملی پرسیده شود آیا کافر دانستن و طرد از مذهب و بریدن بینی در فردای قیامت، تنها به سبب ترک عمل مباحی است که بسیاری از انسان‌ها از انجام دادن آن اباء دارند؟! آقای عاملی می‌بایست بجای ماست مالی کردن و سرپوش گذاشتن بر این رسوایی که گریبانگیر مذهب تشیع گشته است، با شجاعت تمام به این اشتباه شنیع اعتراف کرده و شیعیان را از این عمل زشت و قبیح بر حذر می‌داشت.

اکنون علاوه بر روایاتی که پیش از این ذکر شد، ‌چند روایت دیگر را نیز با یکدیگر می‌خوانیم تا به دروغگو بودن آقای محسن عاملی و سایر همکاران فریبکار او یقین بیشتری حاصل کنیم.

در روایتی دروغین از رسول الله جنقل شده:

«کسیکه در طول زندگی خویش یکبار صیغه کرده باشد، به مقام و منزلت حسین ÷و کسیکه سه بار صیغه کرده باشد به مقام و منزلت علی بن ابی طالب ÷خواهد رسید. و کسیکه چهار بار متعه کند به مقام و منزلت من نائل خواهد آمد» [۵۸۹]. ببینید چگونه با جعل کردن روایات و نسبت دادن آن‌ها به پیامبر جو یا به اهل بیت ایشان شهوت رانان و زناکاران را در مقام و منزلت رسول الله جو امیر المومنین علی بن ابی طالب سو دو سرور جوانان اهل بهشت قرار داده‌اند. معلوم نیست اگر آن دجالی که این روایت را از خود ساخته می‌خواست برای کسیکه در زندگی خود بیش از چهار بار صیغه کرده است اجر و ثوابی تعیین کند، او را به چه مقام و منزلتی می‌رساند؟؟ در روایت دروغین دیگری از پیامبر اسلام جنقل شده است که:

«هر کس در طول زندگی خود یکبار صیغه کند یک سوم بدنش از آتش جهنم نجات خواهد یافت. و هر کس دوبار صیغه کند دو سوم و هر کس سه بار صیغه کند تمام بدنش از آتش جهنم نجات می‌یابد» [۵۹۰].

آیا با وجود چنین روایاتی در مصادر و مراجع مذهب تشیع کسی می‌تواند ادعا کند صیغه در این مذهب تنها یک مسأله مباح محسوب می‌گردد؟

اکنون نظری می‌افکنیم به برخی از مراجع و مصادر مذهب تشیع تا با جزئیات مسأله صیغه بیشتر آشنا گردیم.

۱- می‌گویند: صیغه کردن، خشم و غضب الهی را به آمرزش و مغفرت تبدیل می‌کند.

در روایتی دروغین از پیامبر جنقل کرده‌اند که:

«هر کس در زندگی خود برای یکبار هم که شده زنی را صیغه کند، ‌از خشم و غضب خداوند در امان خواهد بود» [۵۹۱].

و در روایتی منسوب به امام محمد باقر - /- ادعا شده که ایشان گفته‌اند:

«جبریل ÷در شب اسراء و معراج خود را به رسول الله جرساند و خطاب به ایشان فرمود: ای محمد! خداوند متعال می‌فرمایند: من تمام زنان امت تو که خود صیغه می‌کنند تحت آمرزش و مغفرت خود قرار داده‌ام» [۵۹۲].

و در اکذوبه دیگری گفته شده:

«شخصی از امام محمد باقر ÷پرسید: آیا کسیکه زنی را صیغه کند، اجر و ثوابی نیز خواهد داشت؟

امام ÷در جواب فرمودند: اگر اینکار را برای دست یافتن به رضایت و خشنودی الهی و برای اظهار مخالفت با آنانیکه صیغه را قبول ندارند انجام دهد، به ازاء هر کلمه ای که با آن زن سخن گوید و به ازاء هر دستی که بسوی او دراز کند، ‌خداوند متعال حسنه‌ای را به او پاداش خواهد داد. و هنگامیکه با او همبستر گردد، خداوند متعال گناهی از گناهان او را می‌آمرزد. و به هنگام غسل کردن به اندازه آبی که بر موهای بدنش ریخته شود به بخشش و مغفرت دست خواهد یافت» [۵۹۳].

۲- می گویند: کسیکه در طول زندگی خود زنی را صیغه نکند،‌ ایمان او کامل نخواهد بود.

در روایتی دروغین که آن را به رسول الله جنسبت داده‌اند گفته شده». «مؤمن تا آن زمان که صیغه نکرده است، کامل نخواهد شد» [۵۹۴].

۳- می گویند: می‌توان دختران کوچک را نیز صیغه کرد.

در روایتی از روایات شیعه گفته شده: «شخصی از امام جعفر صادق ÷پرسید: آیا می‌توان دختران کوچک و خردسال را صیغه کرد؟

امام ÷فرمودند که بله. اما به این شرط که آنقدر کوچک نباشد که فریب بخورد.

شخص پرسید: او از چند سالگی دیگر فریب نخواهد خورد؟

امام ÷فرمودند: از ده سالگی» [۵۹۵].

۴- می گویند: برای صیغه کردن دختر بکر (باکره)، احتیاجی به رضایت ولی او نیست.

حلی در کتاب فقهی مشهور خود می‌گوید: «دختر بالغ چه باکره باشد و چه بیوه، می‌تواند خود را صیغه کند و ولی او حق هیچگونه مخالفت و اعتراضی ندارد» [۵۹۶]. و طوسی می‌گوید: «مرد می‌تواند بدون اجازه پدر دختر و بدون شاهد و به صورت غیر علنی، او را صیغه کند [۵۹۷].

با در نظر گرفتن و ربط دادن مسأله سوم به مسأله چهارم می‌توان به این نتیجه رسید که در مذهب تشیع یک مرد فاسق و فاجر می‌تواند با دادن شیرینی و اسباب بازی به دختر بچه ده ساله ای او را فریب دهد و بدون اطلاع ولی امر دختر بچه، او را به صیغه خود در آورده و دامان او را لکه دار سازد. و پس از آن ولی امر دختر حق هیچگونه شکایتی ندارد. بلکه بایستی با افتخار تمام و به امید کسب اجر و ثواب! به این ذلت و رسوایی تن در دهد و دم بر نیاورد!

بسیار تلخ و رنج آور است که بزرگان و سردمداران مذهب تشیع تمام این ذلت و خواریها را به عنوان اسلام ناب محمدی و حب اهل بیت به خورد پیروان خود داده‌اند.

۵- می‌گویند: می‌توان زن را فقط برای یکبار جماع کردن (همبستر شدن) صیغه کرد.

در یکی از روایات شیعه گفته شده: «شخصی از امام دهم علیه السلام پرسید: آیا می‌توان زنی را فقط برای یک بار جماع کردن (آمیزش)، صیغه کرد؟ امام ÷در جواب فرمودند: بله».

همین سؤال از امام جعفر صادق پرسیده شد و ایشان در جواب گفتند: «اشکالی ندارد. اما بایستی به محض انتهای جماع، مرد روی خود را بر گرداند و به زن نگاه نکند» [۵۹۸].

۶- می گویند: می‌توان زنان متأهل و شوهردار را نیز صیغه کرد. در روایتی گفته شده: «فضل به امام جعفر صادق ÷گفت: من پس از اینکه زنی را صیغه کردم، مشکوک شدم شاید شوهر داشته باشد و پس از تحقیق دانستم که شک من بجا بوده و آن زن شوهر دارد.

امام جعفر صادق ÷در جواب فرمودند: چرا در اینمورد تحقیق کردی؟» [۵۹۹].

و در روایت دیگری به همین مضمون گفته شده: «امام جعفر صادق ÷فرمودند: این مسأله هیچ ربطی به تو ندارد. تو فقط بایستی مهر آن زن را تعیین کنی» [۶۰۰].

ببینید چگونه می‌خواهند با سپر قرار دادن اهل بیت رسول الله جاخلاق اسلامی را در جامعه از بین برده و غیرت و مردانگی را از پیروان خود سلب کنند.

با وجود داشتن چنین اعتقادی در مذهب تشیع، کدام فرد شیعی مذهب می‌تواند به پاکدامن بودن همسر خود اطمینان داشته باشد و به او سوء ظن پیدا نکند؟ چون همواره این احتمال وجود دارد که همسر او با دلخوش کردن به این اکذوبه‌ها و اراجیف در هر فرصتی که چشم شوهر را دور ببیند، خود را صیغه این و آن کند تا به خیال خام خویش رضایت و خشنودی الهی را بدست آورده و بهشت برین را پاداش برد.

۷- می‌گویند: در یک زمان می‌توان با تعداد نامحدودی از زنان را صیغه کرد. در اکذوبه‌ای گفته شده: «از امام جعفر صادق ÷پرسیده شد: آیا زن صیغه‌ای جزء چهار زنی است که مرد می‌تواند با آن‌ها ازدواج کند؟ امام ÷فرمودند: خیر، می‌توانی هزاران زن را هم صیغه کنی. چون آن‌ها را اجاره کرده‌ای» [۶۰۱].

۸- می‌گویند: اگر زنی که صیغه شده است به آنچه با او شرط شده عمل نکند، ‌مرد می‌تواند از اجرت و دستمزد او بکاهد [۶۰۲].

۹- می‌گویند: می‌توان زنان روسپی و فاجره را نیز صیغه کرد.

در روایتی ابان بن تغلب می‌گوید: «به ابا عبدالله (جعفر صادق) ÷گفتم: من برخی اوقات زنان زیبا و خوشرویی را در کوچه می‌بینم که شاید متأهل و خانه دار و یا از روسپیان و فاجرات باشند.

امام ÷فرمودند: این مسائل هیچ ربطی به تو ندارند. تو فقط بایستی مهر آن زن را تعیین کنی» [۶۰۳].

[۵۸۴] برای آشنایی بیشتر با اعتقاد به رجعت و تفاصیل آن به مبحث شیعه و رجعت مراجعه کنید. [۵۸۵] الصافی للکاشانی ۱/۳۴۷ ، من لا یحضره الفقیه ۳/۴۵۸. [۵۸۶] تفسیر منهج الصادقین للملا الکاشانی ۲/۴۹۵ [۵۸۷] تفسیر منهج الصادقین للملا فتح الله الکاشانی (فارسی) ۲/۴۸۹. [۵۸۸] الشیعه بین الحقیقه و الاوهام لمحسن الامین العاملی ص ۳۵۷. [۵۸۹] تفسیر منهج الصادقین للملا الکاشانی ۲/۴۹۳. [۵۹۰] تفسیر منهج الصادقین للملا الکاشانی ۲/۴۹۳. [۵۹۱] تفسیر منهج الصادقین للملا الکاشانی ۲/۴۹۳. [۵۹۲] من لا یحضره الفقیه لابن بابویه القمی ۳/۴۶۳. [۵۹۳] من لا یحضره الفقیه لابن بابویه القمی ۳/۳۶۶. [۵۹۴] من لا یحضره الفقیه لابن بابویه القمی ۳/۳۶۶. [۵۹۵] الاستبصار للطوسی ۳/۱۴۵، تهذیب الاحکام للطوسی ۷/۲۵۵، الفروع من الکافی ۵/۴۶۳. [۵۹۶] شرائع الاسلام لنجم الدین الحلی ۲/۱۸۶ ط طهران ۱۳۷۷ هـ [۵۹۷] النهایه للطوسی ص ۴۹۰. [۵۹۸] الفروع من الکافی ۵/۴۶۰. الاستبصار للطوسی ۳/۱۵۱. [۵۹۹] تهذیب الاحکام للطوسی ۷/۲۵۳. [۶۰۰] الفروع من الکافی ۵/۴۶۲. [۶۰۱] الاستبصار للطوسی ۳/۱۴۷، تهذیب الاحکام للطوسی ۷/۲۵۹ [۶۰۲] الفروع من الکافی ۵/۴۶۰، الاستبصار للطوسی ۳/۱۵۱. [۶۰۳] الفروع من الکافی ۵/۴۶۲، الاستبصار للطوسی ۳/۴۵، تهذیب الاحکام للطوسی ۷/۲۵۵.