لواط مرد با همسر خویش
در مخالفتی دیگر با شریعت اسلام و در مذلت و اهانتی دیگر به مقام و شخصیت زن، شیعه لواط مرد با همسر خود را جایز و روا می‌داند.
«عبدالله بن ابی یعفور می‌گوید: از ابا عبدالله ÷در مورد حکم لواط کردن مرد با همسر خود پرسیدم. ایشان فرمودند: اگر زن راضی باشد، اشکالی ندارد» [۶۱۳].
این سخن را به ابو الحسن رضا نیز نسبت داده اند [۶۱۴].
خمینی در کتاب تحریر الوسیله می‌گوید: «آنچه که أصح و أرجح می‌باشد این است که مرد می‌تواند با همسر خود از راه دبر مجامعت کند» [۶۱۵].
این مسأله مانند صیغه شخصیت زن را از بین برده و او را به وسیله‌ای برای شهوترانی و هوسبازی مردان تبدیل می‌کند.
اسلام جماع (آمیزش) بین مرد و همسر را جائز و روا دانسته تا بدینوسیله از یک سو مرد و زن غریزه فطری خود را اشباع کنند و از سوی دیگری صاحب فرزندانی گردند که چراغ زندگی آن‌ها و نیرویی برای پیشبرد جامعه اسلامی می‌باشند. اما لواط مرد با همسر خویش هیچیک از این دو هدف را برآورده نمی‌سازد و بجز پایمال کردن مقام والای زن نتیجه دیگری نخواهد داشت.
اگر چه شناعت این مسأله خود دلیلی واضح بر غیر جائز بودن آن می‌باشد، اما با این وجود ما با استدلال به قرآن مجید و روایتی که در یکی از معتبرترین کتب شیعه ذکر شده است، به اثبات تحریم آن می‌پردازیم.
خداوند متعال در سوره البقره آیه ۲۲۲ می‌فرماید:
﴿وَيَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡمَحِيضِۖ قُلۡ هُوَ أَذٗى فَٱعۡتَزِلُواْ ٱلنِّسَآءَ فِي ٱلۡمَحِيضِ وَلَا تَقۡرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ يَطۡهُرۡنَۖ﴾[البقرة: ۲۲۲].
«از تو حکم مجامعت (آمیزش با) همسر را در دوران حیض (عادت ماهانه) جویا شده‌اند. به آن‌ها بگو خون حیض پلید و نجس است و باعث رنج و آزار می‌گردد. پس در دوران حیض از (آمیزش با) همسران بپرهیزید و تا طاهر شدن به آن‌ها نزدیک نشوید (یعنی با آن‌ها آمیزش نکنید)».
در این آیه خداوند متعال مجامعت و آمیزش مردان با همسران خود به هنگام حیض (عادت ماهانه) که خونی نجس از فرج زن خارج می‌شود را حرام گردانیده است. پس به همین صورت دبر زن که همیشه چیزی جز نجاست از آن خارج نمی‌شود نیز حرام می‌باشد.
و علاوه بر این چون تنها راه آمیزش با همسر (یعنی فرج) در دوران حیض حرام گشته است، معبود بر حق فرموده ﴿فَٱعۡتَزِلُواْ ٱلنِّسَآءَ فِي ٱلۡمَحِيضِ﴾«در دوران عادت ماهانه، از (آمیزش با) همسران کناره بگیرید». و این خود دال بر حرام بودن آمیزش با همسر از راه دبر می‌باشد. چون اگر این مسأله حلال می‌بود در آیه فقط خواسته می‌شد در دوران عادت ماهانه تنها از آمیزش از راه فرج کنار گرفته و گفته می‌شد: «فاعتزلوا الفروج فی المحیض» و حلال بودن آمیزش از راه دبر آنگونه که شیعه ادعا می‌کند به حالت حلال بودن خود باقی می‌ماند. اما از آنجا که تنها راه آمیزش حلال با همسر، قُبُل (فرج) او می‌باشد و این راه با فرا رسیدن عادت ماهانه حرام شده و دیگر راه حلالی برای آمیزش با همسر وجود ندارد خداوند متعال فرمودند: «در دوران عادت ماهانه از (آمیزش با ) همسران کناره بگیرید».
پس از استدلال به قرآن مجید، اکنون می‌پردازیم به ذکر روایتی که در یکی از معتبرترین کتب شیعه ذکر شده و بیانگر تحریم صریح لواط مرد با همسر خود می‌باشد. در این روایت گفته شده: «رسول الله جفرموده‌اند: دبر زنان امت من، بر مردان امت من حرام می‌باشد» [۶۱۶].
آیا تحریم این عمل شنیع به سخنی از این واضحتر احتیاج دارد؟ اما آنچه که دجالان هرگز نخواسته‌اند از آن درس عبرت بگیرند این است که انسان دروغگو بالاخره خود را رسوا خواهد کرد. همانگونه که ابن بابویه با ذکر این روایت خود و سایر دجالان را رسوا ساخته است.
[۶۱۳] تهذیب الاحکام للطوسی ۷/۴۱۴ باب آداب الخلوه . الاستبصار للطوسی ۳/۲۴۳. [۶۱۴] الاستبصار للطوسی ۳/۲۴۳ . تهذیب الاحکام للطوسی ۷/۴۱۵. [۶۱۵] تحریر الوسیله للخمینی ۲/۲۴۱. [۶۱۶] من لا یحضره الفقیه لابن بابویه القمی ۳/۴۶۸ کتاب النکاح باب النوادر.