مقدمه

الحمد لله رب العالـمين والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمرسلين وعلى آله وصحبه ومن سار على هديه واستن بسنته إلى يوم الدين.

برادر عزیز و خواهر گرامی!

در ابتدای این مقدمه می‌خواهیم از شما بپرسیم آیا شما مذهب تشیع را می‌شناسید؟ مطمئناً پاسخ شما مثبت خواهد بود. شما در پاسخ این سؤال خواهید گفت: مذهب تشیع مذهبی است که پیروان آن، علی بن ابی طالب و فرزندان ایشان را امامان خود می‌دانند، نمازهای خود را در سه نوبت می‌خوانند و روزهای تاسوعا و عاشورا به سینه زنی و نوحه خوانی می‌پردازند، و صیغه را نیز روا می‌دانند.

بدون هیچ شک و تردیدی بیش از ۹۰ % از کسانیکه جواب آن‌ها مثبت بوده است، بیش از آنچه ما ذکر کردیم، ‌چیز دیگری در مورد مذهب تشیع نمی‌دانند. در حالیکه آنچه آن‌ها می‌بایست در مورد معتقدات مذهب تشیع بدانند خیلی بیشتر و در بسیاری موارد مهم‌تر از مسائل مزبور هستند.

آری، ‌بسیاری از سنی مذهبان و حتی بسیاری از شیعیان نیز در مورد اعتقادات مذهب تشیع چیزی نمی‌دانند.

این حقیقت ما را بر آن داشت تا این کتاب را در مورد معتقدات مذهب شیعه اثنی عشری تألیف کرده و در آن به نقد و مناقشه معتقدات این مذهب بپردازیم.

از آنجائیکه ما می‌دانستیم آنچه در مورد معقدات تشیع در بخش‌های مختلف این کتاب بیان می‌شود برای بسیاری از برادران و خواهران تازگی داشته و پذیرفتن وجود چنین معتقداتی در مذهب تشیع برای آن‌ها سخت و دشوار خواهد بود، تمام سخنان و ادعاهای خویش را مستدل به روایاتی قرار داده‌ایم که در مراجع و مصادری روایت شده‌اند که بزرگان و سردمداران مذهب تشیع آن‌ها را مهم‌ترین و موثق‌ترین مراجع مذهب خود می‌دانند و تا به امروز آن‌ها را در حوزه‌های علمیه خویش تدریس می‌کنند. ما به این عمل از یکسو صحیح بودن سخنان و ادعاهای خود را به برادران و خواهران خویش ثابت کرده‌ایم و از سوی دیگر راه انکار را بر بزرگان و سردمداران تشیع بسته‌ایم. زیرا بسیاری از بزرگان مذهب تشیع بر ملا شدن معتقدات خویش را سدی در برابر تبلیغات پر زرق و برق خود می‌بینند و سعی بر آن دارند تا فرا رسیدن زمان مناسب این معتقدات را از دیگران مخفی نگاه دارند.

مطمئناً اکنون این سؤال در اذهان برادران و خواهران مطرح خواهد شد که مگر در مذهب تشیع چه اعتقاداتی وجود دارند که پذیرفتن وجود چنین معتقداتی در این مذهب، برای ما سخت و دشوار خواهد بود؟

جواب این سؤال بسیار مهم را ما در بخش‌های مختلف این کتاب خواهیم یافت. در این کتاب ما خواهیم دید که متأسفانه فرموده‌های رسول الله جهمچنین با سخنان اهل بیت ایشان مخالفت دارند. در این کتاب ما با استعانت جستن به معبود بر حق ثابت خواهیم کرد مذهب تشیع بر خلاف تبلیغات پر زرق و برق خود، قرآن موجود را به رسمیت نمی‌شناسد و آن را محرف و دستخورده می‌داند. و همچنین در این کتاب خواهیم دید که در مذهب تشیع بسیاری از صفات و ویژه‌گی‌های معبود بر حق نثار ائمه گشته و در این مذهب هیچ اثری از توحید و یکتاپرستی و جود ندارد و همچنین ما در این کتاب به سایر معتقدات مذهب تشیع همچون ایمان به رجعت، ظهور امامت مهدی و...اشاره کرده و باطل بودن آن‌ها را به اثبات خواهیم رسانید.

لازم به ذکر است از آنجایی که ما می‌دانیم بزرگان تشیع احادیث اهل سنت و جماعت را فاقد اعتبار می‌دانند از استدلال کردن به آن‌ها خودداری کرده و تنها قرآن مجید و روایات مذهب تشیع و آنچه که عقل و فطرت سلیم انسان مقرر داشته‌اند را حجت و برهان خود قرار داده‌ایم.

در پایان این مقدمه دست دعا بسوی معبود بر حق دراز کرده و از او می‌خواهیم به ما اخلاص و تو فیق عطا فرموده و ما را در زمره آنانی قرار دهد که در مورد آن‌ها فرموده است:

﴿فَبَشِّرۡ عِبَادِ ١٧ ٱلَّذِينَ يَسۡتَمِعُونَ ٱلۡقَوۡلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحۡسَنَهُۥٓۚ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ هَدَىٰهُمُ ٱللَّهُۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمۡ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ ١٨﴾[الزمر: ۱۷-۱۸].

«... بشارت ده آن عده از بندگانم را که به سخنان گوش فرا داده و پیرو بهترین آن‌ها می‌گردند. براستی که آنان همان کسانی هستند که معبود بر حق آن‌ها را هدایت کرده است. و براستی که آنان همان خردمندان حقیقی‌اند».

مؤلف ابو عبدالرحمن